Καλημέρα SayYesser!!!
Κάποια στιγμή στη ζωή σου, θα βρεθείς σε μια συζήτηση όπου θα νιώσεις ότι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι… να το παίξεις χαζός. Όχι γιατί είσαι. Όχι γιατί δεν καταλαβαίνεις. Αλλά γιατί η σιωπή είναι πιο αποκαλυπτική από την οποιαδήποτε κουβέντα.
Γιατί βλέπεις, καμιά φορά, να παριστάνεις τον χαζό σου δίνει την ευκαιρία να δεις μέχρι πού μπορεί να φτάσουν οι «έξυπνοι». Να τους αφήσεις να μιλήσουν, να επεκταθούν, να πιστέψουν ότι έχουν το πάνω χέρι. Και τότε… τότε αρχίζουν να αποκαλύπτονται.
Είναι εκείνη η στιγμή που το βλέπεις. Ο άλλος βγάζει ένα ύφος υπεροχής, ξεδιπλώνει θεωρίες, στήνει πλεκτάνες και αρχίζει να νιώθει ο πιο έξυπνος άνθρωπος στο δωμάτιο. Ειδικά αν σε θεωρεί «εύκολο αντίπαλο». Σου εξηγεί με στόμφο πράγματα που ήδη ξέρεις, σου λέει πώς πρέπει να ζεις τη ζωή σου, σου αναλύει κοσμοθεωρίες και στρατηγικές με ύφος δασκάλου.
Το καλύτερο κομμάτι; Αν τον αφήσεις λίγο παραπάνω, μπορεί να αρχίσει να αποκαλύπτει και πράγματα που δεν έπρεπε. Ξεγλιστράει η αλήθεια μέσα από τον ενθουσιασμό του. Και ξαφνικά, αυτός που παρίστανε τον έξυπνο, γίνεται εκείνος που παγιδεύεται από την ίδια του την ανάγκη να εντυπωσιάσει.
Μην παρεξηγηθώ. Δεν λέω να γίνουμε όλοι ηθοποιοί σε αυτή τη ζωή. Αλλά να θυμόμαστε ότι η εξυπνάδα δεν μετριέται από το πόσα λες, αλλά από το πόσα καταλαβαίνεις. Και μερικές φορές, το να κάνεις πως δεν ξέρεις είναι η καλύτερη στρατηγική.
Γιατί ο πραγματικά έξυπνος δεν είναι αυτός που μιλάει ακατάπαυστα για να πείσει τους άλλους. Είναι εκείνος που ξέρει πότε να σωπάσει, να παρατηρήσει και να περιμένει τη στιγμή που οι «έξυπνοι» θα φτάσουν στο σημείο να τους προδώσει το ίδιο τους το στόμα.
Και τότε, SayYesser, το παιχνίδι μόλις αρχίζει.
Tip of the day: Μην προσπαθείς πάντα να αποδείξεις ότι είσαι έξυπνος. Δώσε χώρο στους άλλους να μιλήσουν και θα μάθεις περισσότερα απ’ όσα φαντάζεσαι.
“Το ταλέντο χτυπάει έναν στόχο που κανείς άλλος δεν μπορεί να χτυπήσει. Η ιδιοφυΐα χτυπάει έναν στόχο που κανείς άλλος δεν μπορεί να δει.” – Arthur Schopenhauer
