Καλημέρα SayYesser!!!
Ξέρω, ξέρω… καιρό έχω να σου πω ιστορία και την αναζητάς.
Ήταν που λες μια πέτρα.
Απλώς μια πέτρα, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Δεν είχε δική της βούληση, ούτε σκοπό. Δεν διάλεξε μόνη της το ρόλο που θα παίξει. Και όμως, στα χέρια διαφορετικών ανθρώπων έγινε κάτι εντελώς διαφορετικό.
Ένας αφηρημένος σκόνταψε πάνω της.
Ο βίαιος τη χρησιμοποίησε σαν όπλο.
Ο οικοδόμος την έβαλε σε μια γωνία και έχτισε ένα σπίτι.
Ο αγρότης, εξαντλημένος, κάθισε πάνω της για να ξαποστάσει.
Τα παιδιά την έκαναν παιχνίδι.
Ο Δαυίδ σκότωσε τον Γολιάθ με μια πέτρα.
Ο Φειδίας με μια άλλη δημιούργησε το ωραιότερο άγλαμα στον κόσμο.
Τι μας λέει αυτό; Ότι η πέτρα δεν είχε καμία ευθύνη. Δεν είχε καμία δύναμη από μόνη της. Ο άνθρωπος είναι που έδωσε στην πέτρα ρόλο, σκοπό, νόημα.
Και δεν είναι έτσι όλα στη ζωή; Τα αντικείμενα, οι ευκαιρίες, οι σχέσεις, οι προκλήσεις – είναι όλα εκεί, ουδέτερα, μέχρι που κάποιος αποφασίζει τι θα κάνει με αυτά. Μια αποτυχία μπορεί να γίνει είτε αφορμή για εγκατάλειψη είτε σκαλοπάτι για κάτι καλύτερο. Ένα εμπόδιο μπορεί να γίνει είτε αφορμή για θυμό είτε ένα μάθημα υπομονής.
Δεν είναι οι καταστάσεις που καθορίζουν τη ζωή μας. Είναι ο τρόπος που τις χρησιμοποιούμε.
Σκέψου λοιπόν: Είσαι ο αφηρημένος που σκοντάφτει στις πέτρες της ζωής του; Ο βίαιος που τις πετάει με θυμό; Ή ο δημιουργικός που τις μετατρέπει σε κάτι όμορφο;
Η διαφορά δεν είναι ποτέ στην πέτρα. Είναι πάντα στον άνθρωπο.
Tip of the Day: Την επόμενη φορά που θα βρεθεί μπροστά σου μια “πέτρα”, σκέψου: πώς θα επιλέξεις να τη χρησιμοποιήσεις; “Δεν είναι τα πράγματα όπως είναι. Είναι όπως είμαστε εμείς.” – Άννα Φρόυντ
Άντε και καλή μας σαρακοστή!!! Και προσοχή στις πέτρες…
