Καλημέρα SayYesser!!!
Υπάρχουν πράγματα που τα κρατάμε μέσα μας επειδή μας πονάνε, και υπάρχουν πράγματα που τα κρατάμε επειδή ξέρουμε καλά ότι δεν είναι για όλους. Το να μοιράζεσαι είναι ανθρώπινο —είναι τρόπος σύνδεσης, θεραπείας, εμπιστοσύνης. Αλλά υπάρχει και μια λεπτή, σχεδόν τελετουργική σοφία στο να μην λες τα πάντα. Όχι από φόβο, ούτε από μυστικοπάθεια. Απλώς επειδή κάθε πληροφορία που δίνεις, διαμορφώνει τον τρόπο που σε βλέπουν οι άλλοι —και μερικές φορές, χωρίς να το καταλάβεις, τους εκπαιδεύεις.
Σκέψου το όπως μαθαίνεις έναν συνεργάτη: πρώτα του δείχνεις τις καλές σου συνήθειες, μετά τα όπλα σου. Αν αποκαλύψεις κάθε αδυναμία ή κάθε κόλπο σου πολύ νωρίς, δεν θα βρίσκεις πάντα έναν σύμμαχο· μπορεί να βρεις και έναν ανταγωνιστή. Η ζωή και οι σχέσεις είναι παιχνίδια εμπιστοσύνης αλλά και στρατηγικής. Και η διαφορά ανάμεσα σε εμπιστοσύνη και αφελή διαχυτικότητα είναι λεπτή —όπως το χέρι που δίνει και το χέρι που κρύβει κάτι από πίσω.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να κλείσεις την πόρτα σε κάθε συζήτηση ή να γίνεις κυνικός. Σημαίνει ότι μπορείς να μαθαίνεις να ξεχωρίζεις ποιοι άνθρωποι αξίζουν περισσότερο από την καρδιά σου και σε ποιον αξίζει μόνο ένα μέρος της ιστορίας σου. Να κρατάς χώρο για σένα —μια εσωτερική βιβλιοθήκη όπου τα πιο ευάλωτα κεφάλαια ανοίγονται μόνο σε λίγους. Και να θυμάσαι: οι σχέσεις ωριμάζουν με το χρόνο. Η αληθινή εμπιστοσύνη συχνά δεν χρειάζεται όλη την αλήθεια από την αρχή για να ανθίσει.
Κι αν φοβάσαι ότι αυτό μοιάζει ψυχρό, σκέψου το αλλιώς: προστατεύεις τον εαυτό σου καθώς μαθαίνεις ποιος είναι ο άλλος. Η σιωπή δεν είναι πάντα άρνηση —πολλές φορές είναι φροντίδα. Και η φροντίδα για τον εαυτό σου είναι προϋπόθεση για να φροντίσεις και τους άλλους καλά.
Τip of the day: Πριν μοιραστείς κάτι σημαντικό, κάνε μια μικρή άσκηση: ρώτα τον εαυτό σου «Τι θα αλλάξει αν το ξέρει αυτό;» Αν η απάντηση δεν σε βοηθά ή μπορεί να σε εκθέσει χωρίς λόγο, κράτα το για λίγο —ή για πάντα.
