Καλημέρα SayYesser!!!
Ξέρεις τι δεν σου λένε ποτέ για την «αποτυχία»; Ότι τις περισσότερες φορές είναι απλώς μια ταμπέλα που κολλάνε πάνω σου άνθρωποι που δεν τόλμησαν ούτε τα μισά απ’ όσα προσπάθησες εσύ. Εύκολο να κουνάς το δάχτυλο από την κερκίδα. Δύσκολο να μπεις στο γήπεδο, να λερωθείς, να αγχωθείς, να εκτεθείς, να κάνεις το βήμα στο κενό.
Κι εσύ μπήκες. Αυτό είναι το μόνο που μετράει.
Ας το πούμε καθαρά:
Το “απέτυχες” είναι σχετική έννοια. Το “τόλμησες” είναι γεγονός.
Και τα γεγονότα δεν αλλάζουν.
Κάποιοι άνθρωποι κοιτάζουν τη ζωή σαν υαλοκαθαριστήρες στο slow mode — πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά, τίποτα καινούριο, ποτέ έξω από τη ρότα. Εσύ όμως; Εσύ έφυγες από τη λωρίδα. Πάτησες γκάζι. Είπες «αν όχι τώρα, πότε;». Αυτό τρομάζει τον κόσμο. Και όταν τρομάζουν, σε βαφτίζουν «αποτυχημένο». Για να νιώσουν ασφαλείς. Για να μην χρειαστεί να παραδεχτούν ότι τα όνειρα θέλουν κότσια — κι εσύ τα είχες.
Αν κάτι πρέπει να θυμάσαι σήμερα, είναι αυτό:
Δεν απέτυχες. Εξελίχθηκες.
Έκανες λίγο χώρο μέσα σου για την επόμενη εκδοχή σου.
Και κάθε φορά που δοκιμάζεις κάτι, κάτι αλλάζει. Ακόμη κι αν δεν φαίνεται αμέσως.
Το μυστικό;
Οι πιο δυνατοί άνθρωποι δεν είναι αυτοί που δεν έπεσαν ποτέ.
Είναι αυτοί που συνέχισαν, παρόλο που τους είπαν ότι δεν μπορούν.
Tip of the Day: Όταν κάποιος σου λέει «απέτυχες», ρώτα τον — έστω και από μέσα σου — «εσύ πότε ήταν η τελευταία φορά που προσπάθησες;». Η απάντηση θα σε ηρεμήσει.
