Καλημέρα σας αγαπημένοι SayYessers…
ένα διαφορετικό editorial σήμερα και αφορά τους μικρούς μας φίλους, τα ζωάκια μας και την ευθανασία.
Σε πολλές περιπτώσεις όταν ένα ζωάκι είναι πολύ άρρωστο, ηλικιωμένο με πολλά προβλήματα ή τραυματισμένο σοβαρά ώστε να αντέξει κάποια θεραπεία, ο κτηνίατρος μας προτείνει να το “κοιμίσει” ώστε να το απαλλάξει από τον πόνο του.
Όσοι από εμάς το έχουμε βιώσει, δεν ξεχνάμε ποτέ τις τελευταίες στιγμές του, μεταξύ τσιμπήματος της βελόνας και τελευταίας ανάσας. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι που είναι λιπόψυχοι και αν και αγαπάνε το ζωάκι τους δεν “αντέχουν” να είναι παρόντες όταν συμβεί το μοιραίο.
Εδώ θέλω να σταθώ… Το ζωάκι μας πιθανόν να πεθάνει πριν από μας και όλοι γνωρίζουμε πως γι’ αυτό το πλασματάκι είμαστε το κέντρο του κόσμου. Για μας μπορεί να είναι ένα μέρος της καθημερινότητας μας όμως αυτό αντιλαμβάνεται μόνο εμάς ως οικογένεια του. Αν είχατε την επιλογή, θα αφήνατε έναν αγαπημένο σας πρόσωπο να πεθάνει μόνο του σε ένα ψυχρό δωμάτιο νοσοκομείου, γεμάτο με άγνωστους ανθρώπους; Όχι. Όσο και να μην το αντέχατε θα ήσασταν εκεί.
Το ζωάκι σου όταν το αφήνεις σε ένα χώρο που δεν τον γνωρίζει, σε ψάχνει τρομαγμένο. Δεν καταλαβαίνει γιατί είναι εκεί μόνο του, χωρίς εσένα και είναι άρρωστο, φοβισμένο, ηλικιωμένο, πονεμένο, ετοιμοθάνατο και η μόνη παρηγοριά του είσαι εσύ.
Τώρα στην τελευταία στιγμή σας, σε παρακαλώ μη δειλιάσεις. Είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις για την αγάπη που σου χάρισε όλο αυτό τον καιρό που είναι κοντά σου.
Tip of the Day: Μην αφήσεις το ζωάκι σου μόνο του στην πιο δύσκολη στιγμή του. Μείνε μαζί του ως το τελευταίο του λεπτό. Ως την τελευταία του ανάσα… Ψιθύρισε του τρυφερά πόσο το αγαπάς και άφησέ το να φύγει στην αγκαλιά σου, έτσι όπως ξεκίνησαν όλα, όταν άνοιξες την αγκαλιά σου και το γέμισες αγάπη… Θυμάσαι;
