Καλημέρα σας αγαπημένοι SayYessers και καλή εβδομάδα!
Πόσο συχνά ακούτε εκφράσεις από τους γύρω σας “δεν έχεις ανάγκη εσύ”, “είσαι δυνατός”, “θα τα καταφέρεις”,”δε σε φοβάμαι εσένα” και πολλά ακόμα… Συχνά ε; Πιο συχνά ακόμα και από τις κρυφές σου σκέψεις; Πιο συχνά απ’ όσο αντέχεις ; Πιο συχνά απ’ όσο ισχύει; Ναι, μάλλον αρκετά συχνά.
Εσύ όμως πως νιώθεις με αυτό; Γεμίζεις υπερηφάνεια που οι άνθρωποι γύρω σου πιστεύουν σε σένα και σε έχουν κάτι σαν Superman στο μυαλό τους ή γεμίζεις την καρδιά σου και το μυαλό σου με προσδοκίες και “απαιτήσεις” που δεν είναι καν δικές σου ;
Όλα θέλουν μέτρο. Το να δίνουμε την εικόνα πως αντέχουμε τα πάντα ίσως είναι λυτρωτική για τους γύρω μας, γιατί δεν μας έχουν στην έννοια τους όταν αντιμετωπίζουμε κάποια δυσκολία. Εμείς όμως πως πραγματικά νιώθουμε; Μήπως είναι τεράστιο ένα φορτίο όταν δεν το μοιράζεσαι και εμείς το κουβαλάμε μόνοι μας;
Θα σου πω για μένα και ίσως ταυτιστείς ίσως διαφωνήσεις. Έτσι και αλλιώς όπως έχουμε ξαναπεί στα συναισθήματα και στα βιώματα δεν υπάρχει λάθος και σωστό, υπάρχει μόνο η αίσθηση της στιγμής και είναι πάντα αληθινή.
Σχεδόν ποτέ κανείς δεν μπορεί να καταλάβει αν είμαι λυπημένη ή πονάω ή μου συμβαίνει κάτι. Να είναι το άγχος μη θεωρηθώ αδύναμη στους γύρω μου ή μήπως είναι το άγχος να παραδεχτώ στον ίδιο μου τον εαυτό ότι φοβάμαι; Ή μήθως έχω θωρακίσει τόσο καλά τον εαυτό μου και βλέπω την κάθε αναποδιά σαν μία ακόμα πίστα που πρέπει να “περάσω”; Ποτέ δε θα με ακούσεις να παραπονιέμαι για πονοκέφαλο, κούραση ή αδυναμία. Όταν θα παραπονεθώ ξέρεις πως είμαι και ένα βήμα πριν την κατάρρευση. Σπανια θα είμαι κακόκεφη ακόμα και αν γύρω μου γκρεμίζεται το σύμπαν. Όταν κάτι κακό συμβεί, πάντα θα το αντιμετωπίσω κατάματα και όταν αυτό πια περάσει τότε θα επιτρέψω στον εαυτό μου να “θρηνήσει”. Είμαι η φωνή της λογικής όσο χάλια και να είναι η κατάσταση. Είμαι ο άνθρωπος που θα αντιμετωπίσει την αλήθεια όσο σκληρή και αν είναι. Είμαι αυτή που θα πάρουν τηλέφωνο για να ανακοινώσουν κάτι κακό, γιατί ξέρουν πως η ψυχραιμια θα επικρατήσει. Μου κάνω καλό; Όχι. Προφανώς και όχι. Όμως κάνω καλό στους γύρω μου και στους ανθρώπους που αγαπάω; Ναι. Προφανώς και ναι. Είμαι η καλοκουρδισμένη μηχανή στην καθημερινότητα τους και όποτε με χρειαστούν είμαι εκεί. Είμαι ο αδύναμος κρίκος για τον εαυτό μου και πρέπει που και που να τον σκέφτομαι παραπάνω.
Tip of the Day: Αν είσαι όπως εγώ σου ζητάω ν’ αλλάξεις. Όλα θέλουν μέτρο. Όλη αυτή η αντιμετώπιση της ζωής σαν στρατιωτάκι κάνει κακό σε σένα και μόνο. Να σε αγαπάς και να δίνεις ευκαιρίες στον εαυτό σου να τσαλακωθεί. Γιατί κάποια στιγμή θα λυγίσεις, όλοι λυγίζουν και τότε η πρόκληση να σηκωθείς θα είναι πολύ μεγαλύτερη. Γιατί τότε θα κλάψεις και θα κλάψεις πολύ, όχι γιατί είσαι αδύναμος αλλά γιατί παρέμεινες δυνατός για πολύ καιρό…
