Καλημέρα αγαπημένοι μου SayYessers!!!
Αν σήμερα ήταν η τελευταία σας μέρα στη δουλειά, πώς θα το αντιμετωπίζατε; Και δε μιλάω για σύνταξη, που φαντάζομαι όταν πλησιάζει η ώρα μπορεί να μετράς ακόμα και τα δευτερόλεπτα, αναφέρομαι σε παραίτηση ή απόλυση.
Ας μη γελιόμαστε, ο επαγγελματικός στίβος, είναι μόνιμα ένας αγώνας μετ’ εμποδίων. Σαν να έχουν δυσκολέψει λίγο οι πίστες, δε νομίζεις; Οι απαιτήσεις πολλές, οι απολαβές περιορισμένες και πλέον αυτή η απομακρυσμένη εργασία μάλλον με άγχος μας έχει φορτώσει παρά με ελευθερία κινήσεων. Ειδικά για το τελευταίο, την εργασία από το σπίτι, σε ένα πράγμα συμφωνούν όλοι οι εργαζόμενοι… δεν υπάρχει ωράριο. Αν είσαι ευσυνείδητος νιώθεις ενοχές που δουλεύεις από τον καναπέ του σπιτιού σου και αυτό σε οδηγεί στο άλλο άκρο. Σε οδηγεί σε ένα non stop ωράριο και σε ένα υπολογιστή μόνιμα ανοιχτό.
Επίσης, η γενιά μας είχε να αντιμετωπίσει μνημόνια, φυσικές καταστροφές, πανδημία και ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα, ο πόλεμος… Αυτό τι συνέπειες έχει στις επιχειρήσεις; Πολλές! Δραματικές και πολύ ζημιογόνες. Άρα πού στρέφονται όλοι; Μέσα στην γενικότερη κρίση είτε να διώξουν υπαλλήλους είτε να τους πουν σηκώστε τα μανίκια για αφαίμαξη, κοινώς ξεζούμισμα.
Συνεπώς, ξαναγυρνάμε στην πρωτη παράγραφο του άρθρου… Εσύ τι θα έκανες αν ήξερες πως σήμερα είναι η τελευταία σου μέρα στη δουλειά;
Εγώ θα κερνούσα μία τούρτα όπως η παρακάτω και θα έφευγα χαμογελώντας:
Tip of the Day: Προφανώς η απώλεια της εργασίας μας δεν είναι κάτι που λες ουάου, γιούπι πόσο τυχερός είμαι που έχασα τη δουλειά μου. Όμως μπορεί να είναι μία πολύ καλή αφορμή για να κάνεις restart και focus σε αυτό που πραγματικά αγαπάς και θέλεις να αφιερώνεις τουλάχιστον το 1/3 της ημέρας σου. Μην τις φοβάσαι τις αλλαγές, δεν είναι πάντα για κακό. Επίσης δες λίγο καλύτερα το μήνυμα της τούρτας, δεν το διάλεξα τυχαία… Στο τέλος της ημέρας εκείνοι χάνουν… Και μη μου πεις ουδείς αναντικατάστατος, γιατί αν ισχύει για τους υπαλλήλους ισχύει και για τους εργοδότες, σωστά;
