Καλημέρα SayYesser!!!
Όλους μας κάπως, κάπου, κάποτε, κάποιος μας νανούρισε έστω και για μία φορά στη ζωή μας. Για μία στιγμή έστω -όσο δύσκολα και αν ήταν ή είναι τα παιδικά και ενήλικα χρόνια μας, νιώσαμε ζεστασιά, τρυφερότητα, φροντίδα και αγάπη. Για μένα αυτό είναι το Πάσχα. Το Πάσχα σημαίνει πέρασμα, σημαίνει διάβαση, σημαίνει αδιάκοπη πορεία προς τον Παράδεισο, για όποιον παράδεισο έχει ο καθένας μας ονειρευτεί.
Με ρωτούν πολλοί γιατί δεν νηστεύω τη Μεγάλη Εβδομάδα και η αλήθεια είναι πως δεν το κάνω, όχι από αντίδραση αλλά γιατί μου φαίνεται βαθιά υποκριτικό και όσες φορές το είχα προσπαθήσει, μία φωνούλα στο κεφάλι μου μου έλεγε “ποιον κοροϊδεύεις;”.
Εγώ είμαι άνθρωπος των πράξεων -των αληθινών, αυτών που πηγάζουν μέσα από την καρδιά μου και δεν μου αρέσουν οι δηθενιές. Είμαι αυτή που αν σε αγαπάω θα στο δείξω με πράξεις, αν σε αγαπάω θα το νιώσεις, αν σε αγαπάω δεν θα σου αφήσω καμία αμφιβολία για να πιστέψεις το αντίθετο.
Σε ό,τι έχει να κάνει με την πίστη, όπως την ορίζω εγώ για μένα, θα σου πω πως ναι, τον αγαπάω τον Χριστό, πιστεύω στον Θεό, προσεύχομαι στην Παναγία και έχω για προστάτη μου πάντα μαζί μου τον Άγιο Νεκτάριο. Όμως δεν είμαι αυτή που θα νηστέψω, δεν είμαι αυτή που θα εξομολογηθώ για να κοινωνήσω, δεν είμαι αυτή που θα φιλήσω το χέρι του παπά. Για μένα η πίστη είναι κάτι ανώτερο από τους κανόνες που μου επιβάλλει η Εκκλησία και οι άνθρωποί της. Αν νιώσω έντονη την ανάγκη της προσευχής θα το κάνω όπου και αν βρίσκομαι και αν η ανάγκη μου να βρεθώ σε εκκλησία είναι ισχυρή, θα πάω χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν νιώσω την ανάγκη να κοινωνήσω θα το κάνω για μένα και για να πολεμήσω τους δράκους που έχω στην ψυχή μου εκείνο τον καιρό και όχι, δεν θα με σταματήσει ότι προηγουμένως δεν εξομολογήθηκα. Αν νιώσω την ανάγκη να περάσω κάτω από τον Επιτάφιο ή να μπω σε ένα μοναστήρι να προσκυνήσω δεν θα με σταματήσει ότι είμαι “αδιάθετη” και “βρώμικη”, όπως με αξιολογεί η Εκκλησία εκείνες τις μέρες.
Tip of the Day: Η πίστη είναι ελευθερία. Για μένα ο Θεός είναι τρυφερότητα. Είναι αγάπη. Είναι φιλευσπλαχνία. Είναι φροντίδα. Είναι νοιάξιμο. Είναι το αιώνιο νανούρισμα και η αιώνια αγαλλίαση κάθε φορά που προσεύχομαι και “κουρνιάζω” νοερά στην αγκαλιά Του. Το Πάσχα για μένα είναι η ελπίδα, η ελπίδα της Ανάστασης.
Όπως κατάλαβες λοιπόν, και φέτος το Πάσχα, επέλεξα και πάλι να μη νηστέψω, όχι για να πάω κόντρα στο κατεστημένο αλλά γιατί για άλλη μια χρονιά δεν ένιωσα την ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί για άλλη μία χρονιά Εκείνος δεν με άφησε από την αγκαλιά Του και δεν μου άφησε κανένα περιθώριο να τον αμφισβητήσω ή να τον αναζητήσω μέσα από τις δοκιμασίες και τα έθιμα που μου ορίζει η Εκκλησία.
Σήμερα είναι το τελευταίο μας τεύχος για το Πάσχα και θέλω να σου ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου, όποιον Γολγοθά και αν περνάς, να τελειώσει γρήγορα και το Άγιο Φως να πλημμυρίσει την ψυχή σου με χαρά και αισιοδοξία.
Καλό Πάσχα SayYesser και καλή Ανάσταση, για ό,τι και αν είναι αυτό που επιθυμεί η ψυχή σου!
