Καλημέρα SayYesser και καλή εβδομάδα!!!
Δεν ξέρω για σένα, αλλά οι Κυριακές μου, έχουν μια γλυκόπικρη γεύση. Από το πρωί ξυπνάς με μια ελπίδα ότι είναι η μέρα που θα ξεκουραστείς, θα γεμίσεις μπαταρίες, θα κάνεις όλα όσα δεν πρόλαβες μέσα στην εβδομάδα. Αλλά κάπου στο ενδιάμεσο, τα πράγματα στραβώνουν αφού σε μία μόλις μέρα προσπαθείς να κάνεις δουλειές, να περάσεις χρόνο με τους δικούς σου, να μαζέψεις το χάος της εβδομάδας που πέρασε αλλά να προνοήσεις και για το χάος της επόμενης και μέχρι να το καταλάβεις το σαββατοκύριακο απλά περνάει και εσύ νιώθεις πιο κουρασμένος από την Παρασκευή.
Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο, όμως, είναι η αίσθηση ότι η Κυριακή δεν ανήκει σε μένα. Είναι λίγο σαν δανεική μέρα, γεμάτη υποχρεώσεις που δεν πρόλαβα και αγωνία για τη Δευτέρα που έρχεται. Κι έτσι, φτάνει το βράδυ και σκέφτεσαι, “Μα πότε θα ζήσω;”.
Αλλά μήπως το κάνουμε εμείς αυτό στις Κυριακές μας; Αντί να τις χαρίσουμε σε πράγματα που αγαπάμε, τις θυσιάζουμε σε υποχρεώσεις. Αντί να τις ζήσουμε σαν το φινάλε μιας ωραίας παράστασης, τις μετατρέπουμε σε πρόβα για την επόμενη.
Τις προάλλες, λοιπόν, πήρα μια απόφαση. Μια Κυριακή το μήνα θα είναι μόνο για μένα και την οικογένειά μου. Όχι δουλειές, όχι σχέδια, όχι προγράμματα. Ένα τεμπέλικο πρωινό χουχουλιάρικο με μία κούπα καφέ, μια βόλτα στη φύση ή μια ταινία όλοι μαζί στον καναπέ. Και ξέρεις τι; Αυτή την Κυριακή το έκανα και αυτή η Κυριακή ήταν διαφορετική. Δεν είχε παράπονο. Είχε χαρά.
Tip of the Day: Φτιάξε μια λίστα με όλα όσα σε κάνουν χαρούμενο τις Κυριακές. Και βάλε στόχο να τα κάνεις, έστω για λίγο. Άφησε τα πλυντήρια για τη Δευτέρα – ο κόσμος δεν θα καταστραφεί. Επανέλαβε μετά από μένα: οι Κυριακές είναι για να θυμάσαι τι σου αρέσει και όχι για να τσεκάρεις λίστες με το τι πρέπει να κάνεις…
