Καλημέρα SayYesser!!!
Ξέρεις αυτό το συναίσθημα; Όταν περιμένεις και περιμένεις, και η ώρα δεν λέει να περάσει; Όταν είσαι κολλημένος στην κίνηση και κοιτάς το ρολόι κάθε τρία δευτερόλεπτα, λες και αν το κοιτάξεις αρκετά, θα λυπηθεί και θα τρέξει πιο γρήγορα. Ή όταν έχεις στείλει μήνυμα και δεν σου έχουν απαντήσει ακόμα, και αρχίζεις να σκέφτεσαι όλα τα πιθανά σενάρια – από το «δεν το είδε» μέχρι το «διαβάστηκε και απλά και δεν θέλει να μου μιλήσει».
Η αναμονή είναι ύπουλη. Σε ρουφάει σε μια μαύρη τρύπα αβεβαιότητας, όπου κάθε λεπτό φαίνεται σαν αιώνας. Και το αστείο ποιο είναι; Ότι όταν τελειώνει, συνήθως αναρωτιέσαι γιατί αγχωνόσουν τόσο. Έρχεται το λεωφορείο, το ραντεβού ξεκινά, το μήνυμα έρχεται (και ήταν απλά «Έλα, τι κάνεις;»), και ξαφνικά το μυαλό σου είναι ελεύθερο από την πίεση της αναμονής.
Αλλά την ώρα που είσαι εκεί, στη μέση του κενού, νομίζεις ότι δεν θα τελειώσει ποτέ. Ότι η αναμονή είναι η νέα σου ζωή, ότι θα μείνεις εκεί για πάντα. Και ξέρεις ποιο είναι το πιο απλό, χαζό, βλακώδες πράγμα που θέλω να σου πω; Ότι ό,τι και να γίνει, κάποια στιγμή η αναμονή τελειώνει.
Δεν υπάρχει κατάσταση που να κρατάει για πάντα. Ακόμα κι αυτό που φαίνεται ατελείωτο, θα τελειώσει. Το ερώτημα είναι: τι κάνεις όσο περιμένεις; Κάθεσαι και βασανίζεσαι ή βρίσκεις έναν τρόπο να περάσεις την ώρα σου χωρίς να τρελαθείς;
Tip of the Day: Την επόμενη φορά που θα βρεθείς σε αναμονή, αντί να κοιτάς το ρολόι, κάνε κάτι άλλο. Διάβασε, γράψε, σκέψου κάτι όμορφο. Η ζωή τρέχει, ακόμα κι όταν φαίνεται σταματημένη.
«Η υπομονή δεν είναι η ικανότητα να περιμένεις, αλλά η ικανότητα να διατηρείς καλή διάθεση ενώ περιμένεις.» – Joyce Meyer
Εσύ πόσο υπομονή έχεις; Γιατί αν ρωτάς εμένα θα σου πω ότι υπομονή είναι το δεύτερο μου όνομα. Και ποιο είναι το πρώτο; ΚΑΘΟΛΟΥ!
Καλό σαββατοκύριακο!!!
