Siblings Day: Μπορεί να σου σπάει τα νεύρα, αλλά είναι το πιο δικό σου “μαζί”

Υπάρχει ένας άνθρωπος στη ζωή σου που…
– ξέρει πώς κλαις (όχι απλώς ότι κλαις),
– θυμάται πώς ήσουν όταν έπεσες απ’ το ποδήλατο,
– ξέρει γιατί φοβάσαι τα σκυλιά ή γιατί μασάς σαν γιαγιά,
– ξέρει τι έχεις κάνει και δεν το είπες ποτέ στους γονείς,
– σε έχει δει στις πιο γελοίες, στις πιο αμήχανες και στις πιο σπουδαίες στιγμές σου,
και παρ’ όλα αυτά (ή ίσως γιατί όλα αυτά),
είναι ακόμα εκεί.

Αυτός ο άνθρωπος λέγεται αδελφός ή αδελφή.

Κι αν σήμερα, 10 Απριλίου, υπάρχει λόγος να στείλεις ένα μήνυμα ή να σηκώσεις ένα τηλέφωνο, είναι αυτός.

Μια σχέση που δεν μοιάζει με καμία άλλη

Η αδελφική σχέση δεν είναι “εύκολη”. Πολλές φορές δεν είναι καν “καλή”. Υπάρχουν αδέλφια που έχουν απομακρυνθεί, άλλοι που επικοινωνούν μόνο με emoji, άλλοι που είναι μαζί κάθε μέρα. Υπάρχουν σχέσεις που χτίζονται αργά, και άλλες που ξεκινάνε δεμένες από την αρχή. Αλλά σε κάθε περίπτωση, είναι η πιο αυθεντική σου συνύπαρξη με κάποιον που δεν διάλεξες, αλλά μεγάλωσες μαζί του.

Τα αδέλφια σου είναι οι μόνοι άνθρωποι που θυμούνται τους ίδιους γονείς με σένα – όχι μόνο ως μαμά και μπαμπά, αλλά ως πρόσωπα. Θυμούνται το σπίτι σας, την αυλή, τις μυρωδιές της κουζίνας, τη φωνή της γιαγιάς. Έχετε κοινή μνήμη. Κοινή γλώσσα. Κοινό τραύμα, κοινό αστείο, κοινό κουσούρι.

Όταν μεγαλώνεις, αλλά δεν ξεχνάς

Καθώς περνάνε τα χρόνια, τα αδέλφια γίνονται σαν εκείνα τα παλιά συρτάρια που δεν ανοίγεις συχνά, αλλά μέσα έχουν όλα τα σημαντικά. Είναι αυτοί που θα σου θυμίσουν ποιος ήσουν όταν ήσουν παιδί. Αυτοί που θα γελάσουν με πράγματα που δεν καταλαβαίνει κανείς άλλος. Αυτοί που μπορούν να σε αποδομήσουν με μία ατάκα – αλλά το κάνουν επειδή σε ξέρουν καλύτερα απ’ όλους.

Κι όταν συμβεί κάτι μεγάλο – μια χαρά ή μια απώλεια – εκεί καταλαβαίνεις πόσο σημαντική είναι αυτή η σχέση. Γιατί είναι το πιο δικό σου “άλλος”. Ο μόνος άλλος που έχει το ίδιο αίμα και τις ίδιες ρίζες.

Δεν είστε ίδιοι. Και αυτό είναι το ωραίο.

Όχι, δεν σκέφτεστε με τον ίδιο τρόπο. Δεν έχετε ίδιες απόψεις, ούτε ίδιες ζωές. Μπορεί να μην έχετε καν τον ίδιο τρόπο να δείχνετε αγάπη. Αλλά… τι σημασία έχει; Αν κάτι μάθαμε μεγαλώνοντας, είναι ότι δεν χρειάζεται να είσαι ίδιος με κάποιον για να τον αγαπάς βαθιά. Χρειάζεται μόνο να τον θυμάσαι – και να σε θυμάται.

Και αν δεν μιλάτε πια;

Αν η σχέση σας έχει ψυχρανθεί, αν έχει μπει απόσταση, αν κάτι χάλασε… Μπορεί σήμερα να είναι μια μικρή αφορμή για ένα “τι κάνεις;”. Δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια. Καμιά φορά, αρκεί μια φωτογραφία από τα παλιά. Ή ένα αστείο που μόνο εσείς καταλαβαίνετε.

Δεν είναι για όλους εύκολο. Αλλά για όσους γίνεται, αξίζει.

Πες ένα “σ’ αγαπώ” χωρίς λόγο

Δεν χρειάζεται να του κάνεις αφιέρωση στο Instagram. Δεν χρειάζεται να του αγοράσεις κάτι. Αρκεί να του πεις:
– “Σε θυμάμαι όταν ήμασταν παιδιά”
– “Μεγάλη υπόθεση που σε έχω”
– “Αν και με εκνευρίζεις, σ’ αγαπάω ρε μ@λ@κ@”

Ή ό,τι ταιριάζει στη δική σας γλώσσα.

Γιατί η αγάπη μεταξύ αδελφών δεν έχει ανάγκη από θεατρικότητα. Έχει ιστορία. Έχει ρίζες. Έχει παρελθόν που πάντα βρίσκει τρόπο να χωρέσει και στο μέλλον.

Χρόνια πολλά, λοιπόν, σε όλα τα αδέλφια – κοντινά, μακρινά, κολλημένα ή απομακρυσμένα. Αν έχεις ένα, είσαι τυχερός. Αν είσαι ένα, φρόντισε να το θυμάσαι.