Καλημέρα αγαπημένοι μου SayYessers και καλή εβδομάδα!!!
Σήμερα θα σας πω για τη θεωρία του κήπου. Φανταστείτε το εξής: πριν από πολλά χρόνια, όταν γεννηθήκατε, σας έδωσαν ένα μικρό κομμάτι κήπου για να καλλιεργήσετε ό,τι θέλετε. Καθώς μεγαλώνατε, οι γονείς, οι κηδεμόνες ή οι φροντιστές σας φρόντιζαν αυτό το κομμάτι του κήπου μέχρι που μια μέρα, όταν μεγάλωσες αρκετά, σου παρέδωσαν την ευθύνη αυτού στην όποια κατάσταση τον άφησαν. Δεν είχατε καμία επιλογή για το τι καλλιεργούσαν, πώς το φρόντιζαν, τι είδους νερό ή λίπασμα χρησιμοποιούσαν και αν χρησιμοποιούσαν καθόλου. Στο τέλος, όταν σου δόθηκε αυτός ο κήπος, είχες την επιλογή είτε να συνεχίσεις με το δικό τους τρόπο “καλλιέργειας” ή να τα “ξεριζώσεις” όλα και να ξεκινήσεις από την αρχή. Ο καθένας από μας έχει έναν κήπο, και πραγματικά, ο κήπος κάθε ατόμου είναι απλώς ένα μικρό μέρος ενός ευρύτερου χωραφιού – του κήπου του κόσμου.
Αυτός ο μικρός κήπος είσαι εσύ. Είναι η γενική σου ευημερία, η υγεία, η ευτυχία πνευματικά, σωματικά, διανοητικά και συναισθηματικά.
Όταν ήμασταν μικροί, η φροντίδα αυτών των τομέων της ευημερίας μας ήταν δουλειά εκείνων που ήταν επιφορτισμένοι με τη φροντίδα μας. Κάτω από τις καλύτερες συνθήκες, αυτά τα άτομα θα φρόντιζαν τον κήπο μας με τη μέγιστη προσοχή, καθοδηγώντας και διδάσκοντάς μας πώς να φροντίζουμε τον κήπο μας, έτσι ώστε – όταν μεγαλώσουμε να αναλάβουμε μόνοι μας τη φροντίδα του.
Υπάρχουν δύο ειδών “αρχικοί φροντιστές κήπων”. Με απλά λόγια είναι αυτοί που έκαναν καλή δουλειά και αυτοί που δεν έκαναν.
Αυτοί που έκαναν καλή δουλειά σου άφησαν έναν κήπο γεμάτο ανθισμένες καλλιέργειες, ηλιόλουστους ουρανούς και όμορφα χαμόγελα και όταν ανέλαβες είχες την ευθύνη απλά να θερίσεις τον νόστιμο καρπό της σκληρής δουλειάς τους.
Αυτοί που δεν ήταν επαρκείς όμως, όταν τελικά σου δόθηκε η δικαιοδοσία πάνω στον κήπο σου, έμεινες με ένα στεγνό και ραγισμένο κομμάτι χώματος, το απόθεμα νερού σου ήταν μολυσμένο, ο ουρανός σου ήταν συννεφιασμένος, και τα φυτά σου -όποιοι σπόροι κι αν αποφάσισαν οι κηδεμόνες σου να σου φυτέψουν- ήταν ετοιμοθάνατοι ή ήδη νεκροί καρποί, ή ίσως ακόμη και δηλητηριώδεις καθώς ανθούσαν εις βάρος όλων των άλλων καλλιεργειών. Τώρα έχετε μείνει με σπασμένα εργαλεία χωρίς να γνωρίζετε πώς να τα χρησιμοποιήσετε και αναμένεται να φροντίσετε τον κήπο σας μόνοι σας.
Και τι κάνεις με αυτό;
Tip of the Day: Tip δε θα το έλεγα καθώς είναι η προσωπική μου άποψη. ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ! Τα διαλύεις όλα και αρχίζεις από την αρχή. Πρέπει να αναπτύξεις το δικό σου Garden Theory. Ένα σύστημα αυτοφροντίδας και προσωπικής ανάπτυξης στο οποίο θα αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου και την ευημερία σου σαν να είναι ένας κήπος που πρέπει να καλλιεργηθεί, που χρειάζεται τακτική φροντίδα και αγάπη. Όταν καταφέρεις να τα κάνεις αυτά τότε θα έχεις κατακτήσει την τέχνη να γίνεσαι συνεχώς η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.
