Καλημέρα SayYesser!!!
Είναι φορές που η πραγματικότητα και τα όσα συμβαίνουν απλά σε ξεπερνούν. Είναι φορές που κάνω πολύ μεγάλη προσπάθεια να ξέρεις, αυτά που γράφω να είναι κόσμια, ε σήμερα είναι μία από αυτές.
4 λέξεις ακούστηκαν πριν από τη μοιραία σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη: “Πάμε και όπου βγει…”Πάμε και όπου βγει;;;!!! Αλήθεια τώρα; Πάμε και όπου βγει θα σου προτείνω εγώ μέσα από τη στήλη μου για να σε ενθαρρύνω να αλλάξεις δουλειά, για να φύγεις από την τοξική σου σχέση, για να κάνεις επανεκκίνηση και να αγαπήσεις τον εαυτό σου, για να μετακομίσεις σε μία άλλη χώρα και ναι εκεί θα σου κλείσω το μάτι και θα σου πω πάμε και όπου βγει!
Όμως ρε άνθρωπε όταν κρατάς στο χέρι σου την ευθύνη για τη ζωή άλλων ανθρώπων σου απαγορεύεται με κάθε τρόπο ακόμα και η σκέψη του πάμε και όπου βγει! Όχι ρε φίλε όταν είσαι πιλότος, οδηγός λεωφορείου, οδηγός ταξί και πάσης φύσεως επάγγελμα που κρατάς τις τύχες των ανθρώπων στο τιμόνι σου, δεν πάμε και όπου βγει! Για την ακρίβεια δεν πάμε πουθενά! Για την ακρίβεια σιγουρευόμαστε ότι όλα είναι καλά και αν υπάρχει έστω μία πιθανότητα ή υποψία πως κάτι δεν λειτουργεί ρολόι κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας μέχρι να μας επιβεβαιώσουν ότι ναι όλα είναι καλά, ότι ναι πάμε σύμφωνα με το πρόγραμμα, τότε μόνο πάμε!
Ρε σεις ένα σουβλάκι παραγγέλνω και βλέπω στο κινητό μου ακόμα και τις στάσεις που κάνει ο ντιλιβεράς μέχρι να μου παραδώσει την παραγγελία μου, εδώ έχουμε 2 ΤΡΕΝΑ που για 25 χιλιόμετρα και επί 12 λεπτά κινούνταν στην ίδια ράγα, πήγαιναν για μετωπική σύγκρουση και δεν το πήρε είδηση κανείς;
Δεν με νοιάζει η παραίτηση του Υπουργού, δεν με νοιάζει αν θα καταδικαστεί ο σταθμάρχης που μέχρι πριν λίγες μέρες ήταν αχθοφόρος άρα προφανώς μιλάμε για μηδενική εμπειρία, δεν με νοιάζει αν θα βγάλει ανακοίνωση η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, δεν με νοιάζει αν την αγόρασαν οι Κινέζοι ή οι εξωγήινοι, δεν με νοιάζει που τα συστήματα ασφαλείας είναι πάνω από 20 χρόνια εκτός λειτουργίας και δεν ασχολήθηκε κανείς για να τα επισκευάσει, δεν με νοιάζει που σε αυτή τη χώρα ζούμε από τύχη, δεν με νοιάζει τίποτα! Το μόνο που με νοιάζει είναι ο τρόμος που κρύβει το μήνυμα “στείλε μου όταν φτάσεις” και μετά σιωπή, πόνος, μούδιασμα… Με νοιάζει που από χθες βράδυ κάποιοι άνθρωποι θα περιμένουν όλη τους τη ζωή, πάνω από ένα τηλέφωνο που δεν θα χτυπήσει ποτέ…
Θα μπορούσα να είμαι εγώ, θα μπορούσες να είσαι εσύ…
