Καλημέρα SayYesser!!!
Όσοι συναναστρεφόμαστε κόσμο, νομίζω έχουμε καταλήξει πως κάτι δεν πάει καλά. Άνθρωποι φέρονται περίεργα, χωρίς αίσθηση του τόπου και του χρόνου και γενικά μία τρέλα που κυριαρχεί ολούθε! Λες και μας έχει προσπεράσει η λογική και η αντίληψη και όλα πάνε με φόρα στην κατηφόρα με προορισμό το άγνωστο, με βάρκα την ελπίδα.
Όμως όσο περνάει ο καιρός και αυτή η κατάσταση αντί να φθίνει πολλαπλασιάζεται, με βάζει σε σκέψεις -και δεν είμαι πλέον πολύ σίγουρη ότι μόνο οι γύρω μου δεν είναι στα καλά τους, ίσα ίσα είμαι πια πεπεισμένη πως βάζω κι εγώ το λιθαράκι μου μέσα σε όλη αυτή την τρέλα!
Αυτή η σκέψη λοιπόν μου θύμισε κάτι που είχα διαβάσει στο παρελθόν: “Πάει ένας τύπος επίσκεψη στο ψυχιατρείο, ρωτάει λοιπόν τον διευθυντή πώς διακρίνει αν ένας ασθενής πρέπει ή όχι να εγκλειστεί… “Είναι απλό”, του λέει ο διευθυντης “γεμίζουμε μία μπανιέρα και προσφέρουμε στον ασθενή ένα κουταλάκι, ένα φλιτζάνι του τσαγιού και έναν κουβά, ζητώντας του να αδειάσει την μπανιέρα”.
“Α, κατάλαβα! Ένα φυσιολογικό άτομο θα χρησιμοποιήσει τον κουβά γιατί είναι μεγαλύτερος από το φλιτζάνι και το κουταλάκι”.
“Όχι!”, απαντάει ο διευθυντής. “Ένα φυσιολογικό άτομο θα τραβούσε την τάπα! Προτιμάτε κρεβάτι κοντά στο παράθυρο;”
Tip of the Day: Δεν ξέρω αν είμαστε συγκάτοικοι όλοι στην τρέλα ή έτοιμοι για εγκλεισμό, όμως με σιγουριά σου λέω πως όλοι πατάμε σε τεντωμένο σχοινί. Οι εποχές άλλαξαν και πολλούς από εμάς μας πήρε και μας σήκωσε και όπως φαίνεται τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Επειδή όμως, όπως λέει και το άσμα είμαστε ακόμα ζωντανοί, εγώ συνιστώ ψυχραιμία, αντίληψη, νηφαλιότητα και πολύ μα πάρα πολύ χιούμορ αλλιώς δεν βγαίνει η ζωή, δυσκόλεψε η πίστα!
***Έλα πες την αλήθεια και εσένα ο κουβάς σου ήρθε πρώτος στο μυαλό
