Η αποτρίχωση έχει τις ρίζες της πολύ βαθιά στον χρόνο, καθώς ακόμα και στην αρχαιότητα φαίνεται πως οι άνθρωποι έβρισκαν πρωτόγονους τρόπους για να αφαιρέσουν την ανεπιθύμητη τριχοφυΐα.
Υπάρχουν στοιχεία για τη χρήση αποτριχωτικών ήδη από το 4000 π.Χ. Οι άντρες ξύριζαν το πρόσωπό τους έως και 2000 χρόνια πριν, χρησιμοποιώντας ακονισμένες πέτρες και κοχύλια!
Πάμε να κάνουμε ένα ταξίδι στον κόσμο για να δούμε πώς συνήθιζαν οι άνθρωποι να κάνουν αποτρίχωση!
Οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν τσιμπιδάκια, ενώ οι αρχαίοι Άραβες χρησιμοποιούσαν νήματα. Ειδικότερα, οι γυναίκες τύλιγαν βαμβακερά νήματα στα δάχτυλά τους και τα περνούσαν γρήγορα πάνω από τα πόδια τους για να περικυκλώνουν τις τρίχες και να τις τραβούν!
Η Κλεοπάτρα ακολουθούσε την ίδια τεχνική, ενώ άλλοι Αιγύπτιοι έκαναν αποτρίχωση με ζάχαρη και με μέλι. Στην Αίγυπτο το φρεσκοξυρισμένο πρόσωπο των αντρών προσέδιδε κύρος. Μάλιστα, χαρακτηριστικό είναι ότι σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι Αιγύπτιοι μετά από κάποιο θάνατο άφηναν τα μαλλιά τους και τα γένια τους να μεγαλώσουν. Με αυτόν τον τρόπο εξέφραζαν τη θλίψη και το πένθος τους.
Οι Αιγύπτιες από την άλλη, χρησιμοποιούσαν κερί για να αποτριχώσουν τα πόδια τους. Παρασκεύαζαν επίσης αποτριχωτικά φτιαγμένα από άμυλο, αρσενικό και ασβέστη.
Οι Μικρασιάτες προτιμούσαν μια μέθοδο αποτρίχωσης που ονομαζόταν sugaring και είχε ως βάση της τη ζάχαρη. Το μίγμα περιλάμβανε επίσης λεμόνι και άλλα φυσικά συστατικά.
Οι Ρωμαίοι άντρες ξύριζαν το πρόσωπο τους, ενώ ο αυτοκράτορας Ιούλιος Καίσαρας έβγαζε τις τρίχες του προσώπου του με τσιμπιδάκια.
Οι αυτόχθονες Αμερικάνοι φαίνεται πως ξυρίζονταν με λαβίδες, ενώ οι γυναίκες εφάρμοζαν καταπλάσματα καυστικής αλυσίβας.
Για τις Βραζιλιάνες το κερί ήταν ανέκαθεν μία ιεροτελεστία. Χρησιμοποιούσαν εκκρίσεις από το δέντρο Coco de Mono για να απομακρύνουν τις τρίχες. Ακόμα και σήμερα, οι μητέρες «μυούν» τις κόρες τους από την ηλικία των 15 στην αποτρίχωση με κρύο κερί.
Did yoy know?
Το 1762 ο γάλλος μπαρμπέρης Jean Jacks Perret κατασκεύασε μια μεταλλική λεπίδα τοποθετημένη κατά μάκρος σε ένα κομμάτι μέταλλο έτσι ώστε να προστατεύει το χέρι που το κρατάει. Αυτό ήταν η πρώτη σοβαρή απόπειρα κατασκευής κάποιου «εργαλείου» ξυρίσματος.
