Καλημέρα SayYesser!!!
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον; Χμ, δεν είμαι και πολύ σίγουρη.
Το να πιστεύω πως όλα είναι γραμμένα και τελεσίδικα, πως οι μοίρες μας έχουν υφάνει τη ζωή και το πεπρωμένο είναι αυτό που μας κλήρωσε και δεν αλλάζει, μου δημιουργεί μία δυσφορία. Ένα βάρος, πως ότι και να κάνω τελικά τίποτα δεν περνάει από το χέρι μου και ότι είναι να γίνει απλά θα γίνει.
Σε αυτό λοιπόν τον προβληματισμό Παρασκευιάτικα, μάλλον ταυτίζομαι με τα λόγια της εκκλησίας που λένε πως ο Θεός το μεγαλύτερο δώρο αλλά και ευθύνη που έδωσε στον άνθρωπο είναι η ελεύθερη βούληση. Η ελευθερία των κινήσεων και της σκέψης. Και αν το σκεφτείς όντως ο Θεός μετά το προπατορικό αμάρτημα, μας άφησε ελεύθερους να κάνουμε αυτό που θέλουμε και αυτό που πιστεύουμε ότι είναι καλύτερο για μας. Μας δημιούργησε με ελεύθερο πνεύμα και καρδιά και μας άφησε στην πραγματικότητα στην τύχη μας και στο έλεος των αποφάσεών μας.
Tip of the Day: Συνοψίζοντας λοιπόν, κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις και τις σκέψεις του. Και αν πραγματικά ισχύει πως το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον, άραγε οι πράξεις, οι σκέψεις και η πίστη μας είναι τόσο ισχυρές ώστε να το ανατρέψουν; Όταν μας συμβαίνει κάποια αναποδιά, λέμε το έχει η μοίρα μου -άραγε αυτή η μοίρα μπορεί να αλλάξει; Είμαστε οι άνθρωποι τόσο ισχυρά πνευματικά πλάσματα ώστε να μπορούμε να ξεγελάμε τη μοίρα και να γράφουμε τη δική μας ιστορία; Δεν ξέρω να σου πω με σιγουριά. Όμως θα ήθελα πολύ να πιαστώ από τα λόγια του Victor Hugo πως το πεπρωμένο ανακατεύει την τράπουλα, αλλά ο άνθρωπος παίζει την παρτίδα.
Και αν με ρωτάς εγώ αυτό πιστεύω ή μάλλον εγώ αυτό θέλω να πιστεύω, πως όλα είναι ρευστά και στην παρτίδα της ζωής, πού και πού κάνουν τα στραβά μάτια οι μοίρες και μας αφήνουν να τραβάμε και κανέναν άσσο από το μανίκι…
