Γνωρίζατε ότι… το 70,8% των μητέρων των ανθρώπων που πάσχουν από κάποια διαταραχή πρόσληψης τροφής, παρουσιάζει από ήπια έως πολύ σοβαρά συμπτώματα κατάθλιψης, ενώ περίπου 1 στους 3 πατέρες γίνεται άθελά του επικριτικός απέναντι στο παιδί του;
Αυτά είναι μόνο κάποια από τα αποτελέσματα, που προέκυψαν από πρόσφατη έρευνα – την πρώτη ανάλογη, που πραγματοποιείται στην Ελλάδα και παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του 1ου Πανελληνίου Συνεδρίου για τις Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής, που διοργάνωσε ο Σύλλογος «Επιστρέφω».
Πρόκειται για ποσοτική έρευνα, σε 81 γονείς (48 μητέρες και 33 πατέρες) ατόμων με διάγνωση διατροφικής διαταραχής.
Το παραπάνω δείγμα αντιστοιχεί σε 49 ασθενείς, εκ των οποίων 91,8% γυναίκες και 8,2% άντρες, με μέσο όρο ηλικίας τα 19,42 έτη. Το 51% έχει διαγνωστεί με νευρική ανορεξία περιοριστικού τύπου, το 36,7% με νευρική ανορεξία βουλιμικού / εκκαθαριστικού τύπου, το 2% με άτυπη νευρική ανορεξία, το 6,1% με νευρική βουλιμία και το 4,1% με διαταραχή επεισοδιακής υπερφαγίας. Ο μέσος όρος στην ασθένεια ήταν 4 έτη και 3 μήνες – δηλαδή πρόκειται για χρόνιους ασθενείς.
Τι έδειξε η έρευνα
Σχετικά με τον ψυχολογικό αντίκτυπο, που έχουν οι διατροφικές διαταραχές σε μητέρες και πατέρες ατόμων που νοσούν φάνηκε ότι:
To 70,8% από τις μητέρες δήλωσαν ότι παρουσιάζουν από ήπια ως πολύ σοβαρά συμπτώματα κατάθλιψης, το 50% άγχους και 62.5% στρες, ενώ αντίστοιχα στους πατέρες τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 36.4% (κατάθλιψη), 28.3% (άγχος) και το 31.3% (στρες).
Ως προς τη στάση που κρατούν οι γονείς απέναντι στον νοσούντα, σημειώθηκαν πολύ υψηλά ποσοστά υπερεμπλοκής και υπερπροστατευτικότητας. Συγκεκριμένα, το 72.9% από τις μητέρες που ερωτήθηκαν λειτουργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο, με το αντίστοιχο ποσοστό στην περίπτωση των πατέρων να είναι 57,5%.
Το 54,2% από τις μητέρες δήλωσε ότι επιδεικνύει επικριτική στάση απέναντι στο παιδί, ενώ το 51,5% ήταν το αντίστοιχο ποσοστό για τους πατέρες.
Από την έρευνα προέκυψε ότι οι γονείς, τόσο οι μητέρες όσο και οι πατέρες, σε πολύ υψηλό ποσοστό, καταφεύγουν σε συμβιβαστικές συμπεριφορές. Βιώνουν άγχος, ενοχή και ανησυχία για τον ασθενή και προσπαθούν να αποφύγουν οτιδήποτε θεωρούν πως θα τον επιβαρύνει. Κάπως έτσι, καταλήγουν να ακολουθούν τους κανόνες και τα αιτήματά του. Για παράδειγμα, περπατούν μαζί του χιλιόμετρα, αγοράζουν μόνο τα «σωστά» δημητριακά κτλ.
Έχει φανεί ότι παρόμοιες συμπεριφορές σχετίζεται με μεγαλύτερη διάρκεια της ασθένειας, αλλά και μεγαλύτερη επιβάρυνση των φροντιστών. Διαβάστε περισσότερα εδώ.
