Don’t let anyone dull your sparkle…
Μήπως σαν οντότητες, όταν αποφασίζει κάποιος αν μας συμπαθεί ή αν του είμαστε αδιάφοροι οφείλεται στη λάμψη που εκπέμπουμε τη στιγμή της πρώτης μας συνάντησης;
Μήπως υπάρχει μία αόρατη λάμψη, η λεγόμενη και σπίθα, που μπορεί να μην είναι ορατή σε μας αλλά είναι υπεύθυνη για το αν μας ταιριάζει ένας άνθρωπος φιλικά, ερωτικά ή επαγγελματικά; Συνήθως η πρώτη εντύπωση δεν αποδεικνύεται εν τέλει και η σωστή;
Ναι, γιατί είναι αυθόρμητη, αβίαστη και οφείλεται στο ένστικτο.
Υπάρχουν άνθρωποι που μπαίνουν σ΄ ένα χώρο και μαγνητίζουν τα βλέμματα γιατί η αύρα τους είναι τόσο δυνατή και φωτεινή που δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς! Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, που μπαίνουν επίσης στο χώρο, τον σκοτεινιάζουν και νιώθεις ηλεκτρισμένη την ατμόσφαιρα, μία αρνητική ενέργεια να σε περιβάλλει που δεν μπορείς να την εξηγήσεις, σαν να χαλάει η διάθεση σου ξαφνικά.
Όμως υπάρχουν και αυτοί που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους στο πνευματικό τους μονοπάτι και κάποιος άλλος φροντίζει να το εκμεταλλευτεί, καθοδηγόντας τους έτσι ώστε να ρουφάει τη λάμψη τους, είτε για να λάμψει λίγο και αυτός είτε για να να είναι και οι δύο σκοτεινοί και να “ταιριάζουν”… Έχω συναναστραφεί με ανθρώπους που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία και το μόνο που θα πω είναι μακριά, γιατί μόνο όταν απομακρυνθείς καταλαβαίνεις πόσο πολύ είχες σκοτεινιάσει.
Να είσαι θετικός άνθρωπος, να κάνεις παρέα με φωτεινούς ανθρώπους και ίσως να πάρεις και εσύ λίγο από την αύρα τους και να λάμπετε παρέα!
Και μην αφήσεις κανέναν να ξανακλέψει τη λάμψη σου… είναι δική σου και σε χαρακτηρίζει!
