Ίσως δεν υπάρχει συναίσθημα που να μπορεί να περιγράψει την αγωνία μιας οικογένειας που αγνοείται το παιδί της.
Ειλικρινά δεν μπορώ ούτε να το φανταστώ!
Οι λόγοι εξαφάνισης ανηλίκου πολλοί, με συχνότερους τη γονική αρπαγή, το διαταραγμένο οικογενειακό περιβάλλον και σε μικρότερα ποσοστά η αρπαγή – απαγωγή από κάποιον τρίτο (trafficking – λύτρα).
Πως οδηγείται ένας γονιός να αρπάξει το ίδιο του το παιδί;
Τις περισσότερες φορές και βάσει αναφορών ανά τον κόσμο, δεν το κάνει για να το γλιτώσει από ένα κακό περιβάλλον, αλλά για να πληγώσει τον/την πρώην.
Γονείς που χρησιμοποιούν τα παιδιά τους, εναντίον των συντρόφων τους και περιττά παιχνίδια εξουσίας, με μόνους αποδέκτες μικρά παιδιά και ψυχικά τραύματα που δεν επουλώνονται ίσως ποτέ.
Και τέλος, η οικειοθελής απόφαση ενός ανηλίκου να δραπετεύσει από ένα οικογενειακό περιβάλλον, προφανώς τοξικό στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, για να αποφύγει το ξύλο, τη σεξουαλική κακοποίηση από οικείους του ή ακόμα και για να αισθανθεί μία πλασματική αίσθηση ελευθερίας και απεξάρτησης από αυτό.
Όσο μεγαλύτερα τα παιδιά τόσο περισσότεροι και πιο περίπλοκοι οι λόγοι της εκούσιας φυγής τους…
Συμβουλή καμία.
Μόνο προσπάθεια να ακούμε τα παιδιά μας, να τα παρατηρούμε και να εμπλεκόμαστε διακριτικά όσο περισσότερο γίνεται στην καθημερινότητα τους.
Να δίνουμε σημασία, στα μικρά (για εμάς) προβληματα, που έχει στο διάλειμμα με τον συμμαθητή του ή για το κορίτσι/αγόρι που του αρέσει και ίσως δεν ανταποκρίνεται, καθώς μέσα στις λεπτομέρειες να κρύβεται η πρόληψη και η αποφυγή ανάλογων περιστατικών…
