Καλημέρα SayYesser!!!
Νομίζω πως συμφωνείς και εσύ πως όλοι μετριόμαστε στο τέλος.
Όπως λέει και ο σοφός λαός: το ζευγάρι φαίνεται στο διαζύγιο, τα αδέρφια στην κληρονομιά, τα παιδιά μόλις ενηλικιωθούν και οι φίλοι στα δύσκολα. Όλοι μας τα έχουμε δει αυτά στην πράξη και έχουμε πάρει (;) τα μαθήματά μας. Στην αρχή όλα είναι τέλεια συνήθως, τόσο άψογα σαν το καλοσιδερωμένο σου πουκάμισο πριν φύγεις για τη δουλειά και στο τέλος είναι τόσο… τσαλακωμένα, σαν το λινό σου φόρεμα – που σου είπαν να μην το φορέσεις γιατί τσαλακώνεται πανεύκολα – αλλά εσύ για τους δικούς σου λόγους ήθελες να το βάλεις στη σύσκεψη.
Σήμερα λέω λοιπόν να μην μιλήσουμε για τους άλλους, όχι επειδή δεν φταίνε που στο τέλος μας την έκαναν και αποδείχτηκαν “λιγότεροι” από αυτό που νομίζαμε… Απλώς επειδή πιστεύω πως είναι πάντα προτιμότερο να είμαστε ρεαλιστές και να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Επίσης, γιατί εσύ που με διαβάζεις καθημερινά θα έχεις καταλάβει ότι έχω αλλεργία στη θυματοποίηση και στην …κλάψα.
Εσφαλμένη επιμονή, έχεις ξανακούσει αυτόν τον όρο;
– Μένεις προσκολλημένος σε συμπεριφορές που κάποτε μπορεί και να ήταν αποτελεσματικές αλλά τώρα σίγουρα δεν είναι!
– Ασκείς κριτική στους άλλους και περιμένεις να αλλάξουν, αλλά φυσικά ούτε αυτό έχει το αποτέλεσμα που περιμένεις.
– Και τώρα δες προσεκτικά αυτό που μάλλον κάνεις συνέχεια και σε οδηγεί σε αδιέξοδες σχέσεις/καταστάσεις: Επιμένεις σε αυτό που είδες/έζησες/ένιωσες/πίστεψες στην αρχή!
Από τότε που όλα ήταν καταπληκτικά μέχρι τώρα που όλα είναι χάλια όμως έλαβες πολλά προειδοποιητικά μηνύματα που τα αγνόησες επιδεικτικά.
Επομένως, από την πείρα μου σου λέω να μην περιμένεις να δεις ξανά και ξανά όλο το έργο σε επανάληψη. Μετά τη φαντασμαγορική έναρξη, άνοιξε τα μάτια σου, δες αν πας αργά και βασανιστικά προς την κατηφόρα, τράβα χειρόφρενο και άλλαξε κατεύθυνση. Σύμφωνοι;
Tip of the Day: Οι άνθρωποι τελικά είμαστε σαν το σταφύλι. Οι καλοί γίνονται κρασί και οι κακοί γίνονται ξύδι.
