Πλούσιο το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, με Eurovision, ΠΑΟΚ κυπελλούχο και φυσικά twitter, πολύ twitter και σχόλια, πολλά σχόλια…
Θα αφήσω τον αγαπητό ΠΑΟΚ στην άκρη μιας και δεν μ’ ενδιέφερε η συγκεκριμένη αναμέτρηση (Βάζελος γαρ, έχω καιρό να πάρω χαρά)!
Eurovision λοιπόν…
Συγχαρητήρια στην Ελλάδα για τη θέση στη 10άδα, κρίμα για την Κύπρο μας θα μπορούσε και καλύτερα, όμως πείτε μου λίγο, τι σας έμεινε από αυτήν τη βραδιά; Εγώ δε θυμάμαι τίποτε άλλο παρά την Number 1, Έλενα Παπαρίζου!!! ΘΕΑ!!! Και όμως, πάντα και παντού υπάρχουν αυτοί που έχουν κάνει επάγγελμα την παροιμία “όσα δε φτάνει η αλεπού…” Σοβαρά τώρα;
Διαβάσατε σχόλια;!
Για τα κιλά της , την ξεμωραμένη μπεμπέκα με το μίνι, τους χορευτές της που έπαθαν επινεφρίτιδα όταν τη σήκωσαν ψηλά… και το χειρότερο;
Τα περισσότερα από αυτά τα σχόλια προέρχονταν από γυναίκες! Ωραία πήρε κιλά. Και; Θα σε ρωτήσει;
Μία performer σαν την Έλενα Παπαρίζου απαγορεύεται να είναι και απλά γυναίκα, με τα πάνω της και τα κάτω της στη ζυγαριά αλλά και στην ψυχολογία;
Ποιοι είμαστε εμείς που θα κρίνουμε έναν άνθρωπο για την εξωτερική του εμφάνιση, όταν δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα τι περνάει στη ζωή του…
Πόσο εύκολο είναι τελικά να κρυβόμαστε πίσω από μία οθόνη εκτοξεύοντας χολή για συνανθρώπους μας επώνυμους και μη, καλυμμένοι από την ανωνυμία μας…
Και θα μου πεις, ότι είμαι υπερβολική με το political correctness και στην τελική τι θα γίνει, θα τιμωρήσουμε το χιούμορ και τον χαβαλέ; Και βέβαια όχι!
Μάθε όμως, να ξεχωρίζεις το σπάμε πλάκα από την προσβολή! Να το μάθουμε όλοι μας δηλαδή, μήπως και σταματήσουμε κάποια στιγμή να μιλάμε για τους άλλους…
Η ενδημία της αγένειας απαιτεί αντισώματα Παιδείας.
