Η 15η Ιουνίου κάθε χρόνου ορίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων. Στόχος της να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό σχετικά με την κακομεταχείριση που υφίστανται οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας μέσα στο ίδιο τους το σπίτι από τους ανθρώπους υπεύθυνους για τη φροντίδα τους.
Τι εννοούμε “κακομεταχείριση”…
Δεν είναι μόνο η βία -λεκτική, σωματική, ψυχολογική- και η προσβλητική συμπεριφορά. Στην “ομπρέλα” της κακομεταχείρισης περιλαμβάνεται η εκμετάλλευση, η παραμέληση αλλά και η παράλειψη. Περιπτώσεις κακομεταχείρισης ηλικιωμένων που έχουν αναφερθεί παγκοσμίως είναι: τραυματισμοί, αφυδάτωση, απώλεια βάρους, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής, ασυνήθιστη συναισθηματική συμπεριφορά, ξαφνικές αλλαγές σε τραπεζικούς λογαριασμούς ή διαθήκες.
Τα πιο συχνά θύματα
Σύμφωνα με τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ η συντριπτική πλειοψηφία των ευπαθών και ευάλωτων ηλικιωμένων ατόμων είναι γυναίκες, δύο στα τρία άτομα άνω των 80 ετών στην Ευρώπη είναι γυναίκες. Πάνω από το 1/3 αυτών των γυναικών πάσχουν από μορφές άνοιας, γεγονός που τις καθιστά ακόμη πιο ευάλωτες στην κακοποίηση. Τα άτομα τρίτης ηλικίας και ιδιαίτερα όσα αναμετρώνται με ψυχικές παθήσεις έρχονται συχνά αντιμέτωπα με όλες τις μορφές κακοποίησης. Οι ηλικιωμένοι ολοένα και αυξάνονται σε παγκόσμιο επίπεδο κι όμως τα δικαιώματά τους καταστρατηγούνται λόγω του ηλικιακού ρατσισμού.
info
Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων καθιερώθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Δικτύου για την Παρεμπόδιση της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων (INPEA) και υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ και την ΠΟΥ.
Γνωρίζετε ότι…
Το φαινόμενο της κακομεταχείρισης πρωτοεμφανίστηκε δημόσια το 1975, σε βρετανικά επιστημονικά περιοδικά με τον όρο «Πολιορκία της γιαγιάς». Στα τέλη του 20ου αιώνα, είχαν καταγραφεί οι πρώτες επιστημονικές μελέτες και κυβερνητικές δράσεις για το πρόβλημα της κακομεταχείρισης των ηλικιωμένων.
Μια “αισιόδοξη” έρευνα
Οφείλουμε να εξασφαλίσουμε στους ηλικιωμένους φιλικό περιβάλλον και καλές συνθήκες διαβίωσης, ώστε να ζουν αρμονικά και να νιώθουν ασφαλείς. Σύμφωνα με ισραηλινή επιστημονική έρευνα οι ηλικιωμένοι που είναι αισιόδοξοι ζουν συνήθως περισσότερο. Οι ερευνητές του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ με επικεφαλής τον καθηγητή Γιοχάναν Στέσμαν παρακολούθησαν 1.200 άτομα που είχαν γεννηθεί το 1920-21, αναλύοντας την υγεία τους, τις δεξιότητές τους και τα επίπεδα άγχους και αισιοδοξίας.
Διαπιστώθηκε μία σαφής συσχέτιση ανάμεσα στη μεγαλύτερη αισιοδοξία και στη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Οι άνθρωποι 85 έως 90 ετών με μεγάλη αισιοδοξία είχαν κατά μέσο όρο 20% μεγαλύτερη πιθανότητα επιβίωσης, ενώ για τους άνω των 90 ετών το ποσοστό άγγιζε το 25%.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η αισιοδοξία έχει θετική επίδραση στην επιβίωση, ενώ άλλες μελέτες έχουν ήδη δείξει ότι αυτή βελτιώνει την υγεία, όπως το ανοσοποιητικό μας σύστημα, μειώνοντας τους παράγοντες κινδύνου για υπέρταση και καρδιοπάθειες, ίσως ακόμη και για καρκίνο», δήλωσε ο ερευνητής δρ. Γιόραμ Μααράβι.
Της Βένιας Αντωνίου
