Λένε πως δε θα έπρεπε να διδάσκουμε τα σπουδαία βιβλία. Θα έπρεπε να διδάσκουμε την αγάπη για το διάβασμα.
Προσφάτως λοιπόν διάβασα το βιβλίο της Ειρήνης Ορφανού, “Νίκες” από τις εκδόσεις Μακρή.
Συνήθως όταν διαλέγω να διαβάσω κάποιο βιβλίο το επιλέγω τις περισσότερες φορές με την περίληψη που θα διαβάσω στο πίσω μέρος. Άλλοι διαλέγουν βάσει εξωφύλλου και άλλοι πάνε καρφωτά σε ότι καινούριο βγάλει ο αγαπημένος τους συγγραφέας. Σας παραθέτω λοιπόν ένα απόσπασμα από τις “Νίκες” που στάθηκε και η αφορμή να το διαβάσω μέσα σε δύο μέρες.
“Εμείς οι κοινοί θνητοί, είμαστε πολύ απαιτητικοί με τον εαυτό μας, τον έχουμε σε μία μόνιμη αξιολόγηση και δεν είναι λίγες οι φορές, που του συμπεριφερόμαστε σα να είναι άλογο κούρσας. Δε χαιρόμαστε με τις νίκες μας, δε συνδεόμαστε με αυτά που πετυχαίνουμε και αν αυτός που μας συντροφεύει 24/7, ο μόνιμος συνοδοιπόρος μας, ο εαυτός μας, δε μας υπηρετεί πιστά με τον τρόπο που θέλουμε εμείς, τον μαστιγώνουμε και τον εξορίζουμε”.
Οι “Νίκες” είναι ένα γρήγορο βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα και έχει τη χρήση -τουλάχιστον για μένα, ως οδηγός ζωής. Περιγράφει με απλά λόγια ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι και βιωματικές και προσπαθεί να σου “πετάξει” όλες τις ενοχές που νιώθεις κάθε φορά που είσαι χαρούμενος και να σου διδάξει πως υιοθετώντας ένα θετικό τρόπο σκέψης χωρίς να είναι ουτοπικός, μπορείς να απολαύσεις στην καθημερινότητα σου όλες αυτές τις μικρές “Νίκες” που κατακτάς στα πεδία της ζωής σου…
Tip of the Story: Μου αρέσει που έχει τις ορολογίες και στα αγγλικά γιατί κάποια θέματα που με απασχολούσαν περισσότερο μου ήταν εύκολο να κάνω αναζήτηση στο διαδίκτυο και να βρω ακριβώς αυτό που ψάχνω. Επίσης ένα extra θετικό για μένα είναι τα μικρά κείμενα και η γρήγορη εναλλαγή στα κεφάλαια, και φυσικά η παρουσία εικόνων – γραφημάτων που ξεκουράζουν κατά την ανάγνωση και εξηγούν ακόμα καλύτερα αυτό που διάβαζες.
