Η Έλσα Κορνέτη δημοσιεύει τακτικά ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια, κριτικά κείμενα και μεταφράσεις. Έχει εκδώσει δεκαπέντε βιβλία από τα οποία τα έντεκα είναι ποιητικές συλλογές και συνθέσεις. Με αφορμή το τελευταίο της βιβλίο, «Δωμάτια με δόντια και άλλες κοφτερές ιστορίες», παραχώρησε συνέντευξη στο Say Yes to the Press.
Μιλήστε μας για την πρώτη επαφή σας με τη συγγραφή… Τι σας ώθησε εκεί; Ήταν μια βαθιά σας επιθυμία που πραγματοποιήθηκε ή κάτι που ήρθε στον δρόμο σας έτσι ξαφνικά;
Όταν ήμουν πέντε χρονών διάβαζα και έγραφα με αρκετή άνεση, τόση ώστε να αντιγράφω σε αυτοσχέδια βιβλία που έφτιαχνα, βιβλία που διάβαζα, θεωρώντας περιχαρής ότι εφόσον τα ξαναγράφω είμαι ο συγγραφέας τους. Στα δεκαπέντε μου ήταν η εποχή που άρχισα να γράφω σύντομα διηγήματα, δικά μου αυτή τη φορά, από την εσωτερική ανάγκη να αφηγηθώ ιστορίες παράξενες και όχι μόνον που συσσωρεύονταν επίμονα στο μυαλό μου γυρεύοντας τρόπο εκτόνωσης. Στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο έδινα τα μικρά διηγήματα που έγραφα σε μια οξυδερκέστατη καθηγήτρια Νεοελληνικών που με αγαπούσε και με ξεχώριζε. Αυτή η
εκπαιδευτικός που κατάλαβε κάτι από μένα, με συμβούλεψε κάτι που τότε ούτε κατά διάνοια δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ακολουθούσα κάποτε. Μου είχε πει «Θα σε συμβούλευα να ασχοληθείς σοβαρά με τη λογοτεχνία». Την ευγνωμονώ για την πρώτη ενθάρρυνση.
Πότε συνήθως σας επισκέπτεται η έμπνευση και πώς βιώνετε τη διαδικασία της δημιουργίας;
Η έμπνευση με επισκέπτεται όταν έχω ολοκληρώσει νοητικά την επεξεργασία μια ιδέας, ενός θέματος που με απασχολεί έντονα κι έχω συλλέξει τα βασικά στοιχεία δομής, αλλά κυρίως τον κεντρικό άξονα που θα διατρέξει τη συλλογή. Ακολουθεί η συγγραφή της κάθε ιστορίας που έχει άλλου τύπου διεργασία διότι πολλά και απροσδόκητα προκύπτουν μέσα από μια διαδικασία υπερέντασης έως έκστασης που φέρνει στο προσκήνιο την επίσκεψη από απρόσκλητες εικόνες, πρόσωπα και σκηνικά που δεν έχω σκεφτεί και δεν έχω οργανώσει.
«Δωμάτια με δόντια και άλλες κοφτερές ιστορίες»: Τι θέλετε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες σας μέσα από το νέο σας βιβλίο;
Στη νέα μου αυτή πεζογραφική δουλειά, επιχειρώντας τη διάρρηξη των ορίων της φαντασίας θέλω με τρόπο σαρκαστικό και υπόγεια διασκεδαστικό να μοιραστώ ιδέες και εικόνες του φανταστικού, αλλά και των ορίων της ίδιας της γλώσσας, καθώς και της αφηγηματικής δομής,
όπως και εικόνες και ιδέες που καταδικάζουν την ανθρώπινη έπαρση κι αλαζονεία τα τραγελαφικά αποτελέσματα των οποίων με απασχολούν έντονα. Προσπαθώ να δώσω -μέσω της γλώσσας πάντα- μια νέα εκδοχή στην έννοια της μυθοπλασίας που γίνεται πραγματικότητα, όπως και το ανάποδο, της πραγματικότητας που γίνεται μυθοπλασία, με ένα πλήθος αντιφάσεων που μας περιβάλλουν στο γνωστό στους ανθρωπολόγους λεγόμενο liminal space, τον χώρο του πριν και του μετά, στον οποίο τείνουμε να κινούμαστε αυτοματικά.
Αν το νέο σας βιβλίο ήταν ένα μπουκέτο από συναισθήματα… ποια θεωρείτε πως κάνουν πιο αισθητή την παρουσία τους;
Φόβος, αγωνία, ανασφάλεια, ανησυχία, άγχος, αλαζονεία, δέος, περιέργεια, θαυμασμός, λύτρωση, εξιλέωση, αγάπη, πίστη, αταραξία.
Ως δημοσιογράφος, συγγραφέας και ποιήτρια έχετε δώσει πολλούς τίτλους… Αν δίνατε έναν τίτλο στη ζωή σας αυτός θα ήταν…
Κάκτοι κι Ανεμόμυλοι
Αν θέλατε να συνοψίσετε τη φιλοσοφία σας για τη ζωή σε μία φράση αυτή θα ήταν…
Η επιστροφή του ανθρώπου στον άνθρωπο.
Κλείνοντας, θα μοιραστείτε μαζί μας ένα όνειρό σας;
Ένας κόσμος δίκαιος για όλα τα όντα, ένας κόσμος σεβασμού και αρμονικής συμβίωσης με τα άλλα πλάσματα της φύσης τα οποία δεν θα κακοποιούνται, δεν θα αιχμαλωτίζονται, δεν θα αφανίζονται. Μια εποχή που θα σηματοδοτούσε κυριολεκτικά και μεταφορικά: To τέλος των κλουβιών.
