Αν δεν απάντησε, απάντησε ήδη…

Καλημέρα SayYesser!!!

Τριτούλα σήμερα και ας μιλήσουμε για την “εξαφάνιση”. Αν το ghosting είχε ήχο, θα ήταν αυτό το “μπιπ” που ακούς όταν το μήνυμα δεν παραδόθηκε. Το απόλυτο soundtrack της αμηχανίας. Της στιγμής που μένεις να κοιτάς την οθόνη και λες “μήπως χάλασε το Wi-Fi;” — ενώ κατά βάθος ξέρεις πως δεν χάλασε τίποτα. Ούτε το δίκτυο. Ούτε το κινητό. Μόνο η διάθεση.

Το ghosting δεν είναι απλώς εξαφάνιση· είναι αόρατη αποχώρηση με ηχητικό εφέ σιωπής. Είναι το “θα σε πάρω αύριο” που έγινε μόνιμη παύση. Το “όλα καλά;” που δεν πήρε ποτέ απάντηση. Κι όσο κι αν θέλεις να το εξηγήσεις, η αλήθεια είναι απλή: όταν κάποιος θέλει, βρίσκει τρόπο. Όταν δεν θέλει, βρίσκει δικαιολογία.

Κι όμως — δεν είναι πάντα για να μας τιμωρήσει. Μερικές φορές οι άνθρωποι εξαφανίζονται γιατί δεν ξέρουν να μένουν. Γιατί φοβούνται τις εξηγήσεις, τις συγκρούσεις, το να φανούν “οι κακοί”. Έτσι, αφήνουν την ευθύνη να κάνει log out μόνη της. Και το χειρότερο; Σε αφήνουν με εκείνο το “μήπως έκανα εγώ κάτι;” να γυρίζει στο κεφάλι σου.

Αλλά το ghosting δεν λέει τίποτα για σένα. Λέει τα πάντα για εκείνον που δεν είχε το θάρρος να πει “δεν θέλω άλλο”. Και κάπου ανάμεσα στο delivered και το seen, έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνεις: η σιωπή είναι κι αυτή απάντηση.

Και τότε πατάς “διαγραφή συνομιλίας”. Όχι για να ξεχάσεις, αλλά για να κάνεις χώρο για κάτι πιο καθαρό. Γιατί στο τέλος, το μόνο μήνυμα που χρειάζεται να φτάσει… είναι αυτό που στέλνεις εσύ στον εαυτό σου: προχώρα.

Tip of the Day: Αν κάποιος εξαφανίστηκε χωρίς εξήγηση, μην ψάξεις το “γιατί”. Το γιατί ζει μέσα του, όχι μέσα σου. Γιατί αν το καλοσκεφτείς και η σιωπή από την άλλη πλευρά και πάλι απάντηση είναι. Μόνο που τις περισσότερες φορές σημαίνει …αντίο.
Να θυμάσαι: αν δεν απάντησε, απάντησε ήδη.