Καλημέρα SayYesser!!!
Φτιάξε καφέ να στα πω: Είμαι τόσο κοινωνικά απροσάρμοστη που όταν παίρνω τηλέφωνο και δεν μου το σηκώνουν… ανακουφίζομαι.
Να τα λέμε και αυτά μεταξύ μας, γιατί κάπου πρέπει να τα πούμε.
Και ναι το παραδέχομαι— υπάρχει ένα μικρό, περίεργο κύμα ανακούφισης όταν παίρνω κάποιον στο τηλέφωνο «γιατί πρέπει», και το κινητό μένει στο τουτ-τουτ. Αναπάντητες κλήσεις παντού, που λέει και το άσμα.
Δεν είναι κάτι που το λέω με περηφάνια. Δεν το λέω όμως ούτε και αδυναμία.
Το λέω… ανακούφιση. Αυτό το μικρό “ουφ” που μου ξεφεύγει όταν κάποιος δεν σηκώνει το τηλέφωνο!
Γιατί, μεταξύ μας;
Μερικές φορές το να μιλήσεις με άνθρωπο μοιάζει σαν να χρειάζεται να κάνεις πρόβα.
Να θυμηθείς πώς λειτουργούν οι λέξεις χωρίς emoji.
Και εκεί που πας να πεις “εντάξει, ας το σηκώσει, είμαι ενήλικας, μπορώ”,
βλέπεις να χτυπάει… να χτυπάει… και να σταματάει.
Και νιώθεις σαν να πέρασες πίστα χωρίς να ιδρώσεις.
Όχι γιατί δεν θες τους ανθρώπους.
Αλλά γιατί δεν θες τον θόρυβο που κουβαλάει η επικοινωνία.
Τα “τι κάνεις;” που πρέπει να απαντήσεις ευγενικά,
τα “έχεις ένα λεπτό;” που ποτέ δεν είναι λεπτό,
τα “να σου πω κάτι;” που σε βάζουν σε mode συμβούλου.
Μερικοί το λένε αντικοινωνικότητα.
Εγώ το λέω εξοικονόμηση ενέργειας.
Μια ήσυχη επανάσταση απέναντι στο να είσαι διαθέσιμος κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας.
Γιατί η κοινωνικότητα — όπως την πλασάρουμε — είναι συχνά performance.
Να είσαι χαρούμενος. Να είσαι διαθέσιμος. Να έχεις διάθεση. Να έχεις άποψη.
Όλα αυτά την ώρα που μέσα σου θες απλά ένα ησυχαστήριο και δύο λεπτά να μη χρειάζεται να αλληλεπιδράσεις με κανέναν.
Κάπου εκεί, σε μια τέτοια μικρή στιγμή — ένα τηλεφώνημα που δεν απαντήθηκε — και νιώθεις ότι κερδίζεις χρόνο.
Χρόνο να μαζευτείς. Χρόνο να ανασάνεις.
Χρόνο να είσαι.
Και όσο πιο πολύ μεγαλώνεις, τόσο πιο πολύ καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν είναι κακό.
Είναι προστασία. Από τον θόρυβο, από την υπερφόρτωση, από τις απαιτήσεις που δεν διάλεξες ποτέ.
Η αλήθεια;
Πολλοί από εμάς δεν είμαστε αντικοινωνικοί.
Απλώς δεν θέλουμε να κοινωνικοποιούμαστε συνεχώς για χάρη της εντύπωσης.
Εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν ενέργεια από τους άλλους.
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που χρειάζονται λίγο χρόνο μόνοι τους για να μην καούν.
Και οι δύο κατηγορίες είναι ΟΚ.
Αρκεί να το ξέρεις — και να το σέβεσαι μέσα σου.
Tip of the Day: Μην εξηγείς τις “χαμηλές μπαταρίες” σου.
Όποιος σε καταλαβαίνει, δεν θέλει εξηγήσεις — και όποιος θέλει εξηγήσεις, δεν σε καταλαβαίνει.
