Σήμερα είναι η Drink Wine Day και θα πιούμε ένα ποτηράκι… για το καλό! Με αφορμή τη συγκεκριμένη μέρα πάμε να δούμε την πορεία του κρασιού στον χρόνο!
Η παλαιότερη μορφή κρασιού λέγεται πως ήταν ένα ζυμωμένο αλκοολούχο ρόφημα. Τα συστατικά του ήταν ρύζι, μέλι και κάποιο φρούτο και καταναλωνόταν στην Κίνα. Το πρώτο υπόλειμμα κρασιού σε δοχείο βρέθηκε στην επαρχία Henan της Κίνας και έχει ηλικία 9.000 ετών, ενώ το προηγούμενο εύρημα εντοπίστηκε στο Hajji Firuz Tepe του Ιράν και ήταν ηλικίας 7.000 ετών.
Το αμπέλι, από το οποίο προέρχεται το κρασί έχει προϊστορία εκατομμυρίων ετών. Συγκεκριμένα, απολιθωμένα κλήματα 60 εκατομμυρίων ετών αποτελούν την αρχαιότερη επιστημονική απόδειξη της ηλικίας του αμπελιού! Η εποχή των παγετώνων ήταν ανασταλτικός παράγοντας για την εξάπλωση του κρασιού. Ωστόσο, μέχρι τότε ευδοκιμούσε στην Ισλανδία, τη βόρεια Ευρώπη και τη βορειοδυτική Ασία. Στην πορεία διάφοροι πληθυσμοί άγριων αμπελιών μετακινήθηκαν προς την ευρύτερη περιοχή του νότιου Καυκάσου. Εκεί γεννήθηκε το είδος Άμπελος η οινοφόρος. Οι ποικιλίες αυτού του είδους καλλιεργούνται και σήμερα.
Γεωργία, η γενέτειρα του κρασιού!
Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα, νότια της Τιφλίδας, της πρωτεύουσας της Γεωργίας, βρέθηκαν κεραμικά 8.000 ετών, που αποκαλύπτουν ότι η παραγωγή κρασιού ξεκινάει από το 6.000 π.Χ. Ο αρχαιολόγος Patrick McGover που ανέλυσε τα δείγματα, βρήκε τρυγικό οξύ, επιβεβαιώνοντας τα υπολείμματα χημικών ουσιών κρασιού στα 8 πήλινα βάζα που εντοπίστηκαν σε δύο χωριά νότια της Τιφλίδας, το Gadachrili Gora και το Shulaberis Gora.
Οι Αρχαίοι Έλληνες και η σχέση τους με το κρασί
Οι Αρχαίοι Έλληνες έριχναν νερό στο κρασί τους! Η αναλογία συνήθως ήταν 1:3 (ένα μέρος κρασιού προς τρία μέρη νερού). Μάλιστα η λέξη “κρασί” υποδηλώνει πως ο οίνος έχει αναμειχθεί με νερό. Άκρατος οίνος ήταν ο ανόθευτος οίνος, δηλαδή δεν είχε νερό. Θεωρούσαν όμως βάρβαρο το να πίνει κανείς άκρατο οίνο, εκτός κι αν ήταν άρρωστος. Επίσης, συνήθιζαν να προσθέτουν μέλι και μυρωδικά.
info
Oι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν την παλαίωση του κρασιού και τη μεγάλη σημασία της! Γι’ αυτό χρησιμοποιούσαν πιθάρια με κρασί τα οποία έβαζαν κάτω από τη γη και τα σφράγιζαν με γύψο και ρετσίνι. Στη συνέχεια το κρασί εμφιαλωνόταν είτε σε ασκούς είτε σε σφραγισμένους πήλινους αμφορείς, αλειμμένους με πίσσα για να εξασφαλίσουν στεγανότητα.
