Μίλησέ μου για αλήθειες, μυστικά και εκδίκηση…

Όταν ανακαλύπτεις ένα καλά κρυµµένο µυστικό, µπορεί εύκολα να γκρεµιστεί ο τέλειος κόσµος που οι άλλοι κατάφεραν να χτίσουν γύρω σου. Αυτό τουλάχιστον κατάλαβε η Λυδία, η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος της Λίας Αραμπατζή

Mε αφορμή το νέο σας μυθιστόρημα, «Η Εκδίκηση της Σειρήνας», θα ήθελα να μιλήσουμε για αλήθειες, κρυμμένα μυστικά και εκδίκηση. Αρχικά, τι σας ώθησε να γράψετε αυτή την ιστορία; Σας άρεσαν πάντα οι ιστορίες μυστηρίου και τα πιο… σκοτεινά μονοπάτια;

Η κοινωνία και η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε μου έδωσαν «τροφή» για το βιβλίο μου. Ήθελα να γράψω μία δυνατή ιστορία που να περνά σημαντικά μηνύματα. Θεωρώ ότι το μυστήριο σαγηνεύει τον αναγνώστη. Όποιος απαντήσει το αντίθετο λέει ψέματα. Τον εξιτάρει και τον μαγεύει αναγκάζοντάς τον να ακολουθήσει το σκοτεινό μονοπάτι μέχρι να φτάσει στην σοκαριστική αποκάλυψη.

Πάμε τώρα στην αλήθεια. Είναι υπερεκτιμημένη έννοια στην εποχή μας;

Η αλήθεια πολλές φορές πονάει. Μερικοί προτιμούν να κρύβονται πίσω από την ασφάλεια μίας μεγάλης, ψεύτικης φούσκας. Κάποια στιγμή όμως, εκείνη σκάει και τότε έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεων τους.

Τα μυστικά μας κάνουν συχνά να νιώθουμε συνένοχοι, και πολλές φορές αυτό είναι γοητευτικό. Όταν γράφετε, υπάρχουν «κωδικοποιημένα» δικά σας «μυστικά» στις ιστορίες σας; Η συγγραφή λειτουργεί για σας ψυχοθεραπευτικά;

Η ιστορίες μου δεν κρύβουν δικά μου μυστικά αλλά των ηρώων μου. Βαθιές πληγές που προσπαθούν να γιατρευτούν. Για εμένα η συγγραφή είναι η ψυχοθεραπεία μου. Εκφράζω τις σκέψεις και τα
συναισθήματά του. Όταν γράφω ηρεμώ.

Και τέλος η εκδίκηση… Αξίζει τελικά να ασχολούμαστε μαζί της; Πόσο μας ωφελεί;
Η εκδίκηση είναι δύσκολο να βγει εις πέρας. Ο πόνος και ο θυμός θολώνουν το μυαλό. Ο άνθρωπος που ωθείται στην εκδίκηση δεν ενδιαφέρεται για τις συνέπειες των πράξεών του. Γεμίζει τη ζωή του με ψέματα και καλύπτει την αλήθεια. Αυτή του η ενέργεια δημιουργεί ένα τρένο που αργά ή γρήγορα θα εκτροχιαστεί και θα συγκρουστεί, σκορπώντας τα συντρίμμια του. Μόνο όταν φτάσει στην καταστροφή, θα αναλογιστεί αν άξιζε όλο αυτό. Η πιο συχνή απάντηση είναι μία λέξη. Όχι!