Από την αρχή του κόσμου οι άνθρωποι χωρίζονται από αποστάσεις…

Καλημέρα SayYesser και καλή εβδομάδα!!!

Από την αρχή του κόσμου οι άνθρωποι χωρίζονται από αποστάσεις. Άλλοι τις μετρούν σε χιλιόμετρα. Άλλοι σε σιωπές. Άλλοι σε “δεν πρόλαβα”, “δεν ήξερα πώς να σου το πω”, “δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή”. Μερικές αποστάσεις είναι γεωγραφικές. Άλλες είναι συναισθηματικές. Κι οι δεύτερες είναι εκείνες που πονάνε περισσότερο. Γιατί δεν ξέρεις καν πότε ξεκίνησαν. Ξυπνάς ένα πρωί και νιώθεις πως κάποιος είναι πια… μακριά. Κι ας κάθεται δίπλα σου στον καναπέ.

Το πιο δύσκολο με τις αποστάσεις δεν είναι να τις διανύσεις. Είναι να παραδεχτείς ότι υπάρχουν. Να πεις δυνατά “σε νιώθω μακριά” χωρίς να ακουστεί σαν επίθεση. Να πεις “μου λείπεις” χωρίς να είναι αμήχανο. Να μη χρειαστεί να γεμίσεις την απόσταση με εγωισμό.

Ξέρεις τι είναι η απόσταση τελικά; Είναι όλα εκείνα που δεν ειπώθηκαν. Όλα όσα θα μπορούσαν να μας φέρουν κοντά αλλά μείνανε στη μέση. Ένα “σ’ αγαπώ” που κρατήθηκε. Ένα “συγγνώμη” που κατάπιες. Ένα “σε χρειάζομαι” που ποτέ δεν τόλμησες.

Κι όμως, οι αποστάσεις δεν είναι πάντα καταδίκη. Καμιά φορά είναι το μόνο πράγμα που μας βοηθά να εκτιμήσουμε πόσο πολύ θέλουμε να πλησιάσουμε ξανά.

Tip of the day: Μην περιμένεις την τέλεια στιγμή για να πεις αυτά που κρατάς μέσα σου. Η απόσταση μεγαλώνει κάθε φορά που σωπαίνεις. Γιατί όπως λένε, η απόσταση δεν χωρίζει τους ανθρώπους, η σιωπή το κάνει…