Όταν σκεφτόμαστε τους πιγκουίνους, η πρώτη εικόνα που έρχεται στο μυαλό είναι αυτή των χαριτωμένων, μονογαμικών πτηνών που επιβιώνουν σε ακραίες συνθήκες. Ωστόσο, στις αρχές του 20ού αιώνα, ένας Βρετανός επιστήμονας έκανε μια σειρά από ανακαλύψεις που κλόνισαν τη ρομαντική αυτή αντίληψη. Οι πιγκουίνοι Adélie, ένα από τα πιο εμβληματικά είδη της Ανταρκτικής, αποδείχθηκαν πολύ πιο περίπλοκοι – και συχνά πιο σοκαριστικοί – από ό,τι θα περίμενε κανείς.
Η αποστολή Terra Nova και ο Δρ. Τζορτζ Μάρεϊ Λέβικ
Το 1910, ο Βρετανός εξερευνητής Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ ξεκίνησε την αποστολή Terra Nova με σκοπό να φτάσει στον Νότιο Πόλο. Ανάμεσα στα μέλη της ομάδας ήταν ο Δρ. Τζορτζ Μάρεϊ Λέβικ, γιατρός, ζωολόγος και ειδικός στη θαλάσσια ζωή. Ως μέρος της αποστολής του, ο Λέβικ εγκαταστάθηκε στο Ακρωτήριο Άντερ της Ανταρκτικής για να μελετήσει τους πιγκουίνους Adélie κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου τους.
Εκείνο που ανακάλυψε, όμως, τον άφησε άναυδο. Οι πιγκουίνοι δεν ήταν τα αθώα, αφοσιωμένα πλάσματα που φανταζόταν η βικτωριανή κοινωνία. Αντίθετα, παρουσίαζαν συμπεριφορές που ο Λέβικ θεώρησε «ανήθικες» και «ανώμαλες».
Οι παρατηρήσεις που έμειναν κρυφές
Κατά τη διάρκεια των ερευνών του, ο Λέβικ κατέγραψε ένα σύνολο συμπεριφορών που θεωρήθηκαν τόσο σοκαριστικές για την εποχή, ώστε δεν δημοσιεύθηκαν ποτέ επίσημα. Αντί να τις περιγράψει στην αγγλική γλώσσα, τις κατέγραψε στα αρχαία ελληνικά, πιθανώς για να εμποδίσει τους απλούς αναγνώστες να τις κατανοήσουν.
Οι παρατηρήσεις του περιλάμβαναν:
• Νεκροφιλία: Αρσενικοί πιγκουίνοι εντοπίστηκαν να ζευγαρώνουν με νεκρά θηλυκά.
• Ομοφυλοφιλικές επαφές: Εντοπίστηκαν ζευγάρια αρσενικών που παρουσίαζαν ερωτική συμπεριφορά μεταξύ τους.
• Σεξουαλική βία: Νεαροί, επιθετικοί αρσενικοί επιτίθονταν σε θηλυκά και προσπαθούσαν να τα ζευγαρώσουν παρά τη θέλησή τους.
• Κακοποίηση νεοσσών: Ορισμένα αρσενικά έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για νεοσσούς, σε ορισμένες περιπτώσεις προσπαθώντας να τους ζευγαρώσουν.
Η αντίδραση της επιστημονικής κοινότητας
Όταν επέστρεψε στη Βρετανία, ο Λέβικ δημοσίευσε ένα μέρος των ευρημάτων του σε ένα άρθρο του 1915, αλλά απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά στις πιο σοκαριστικές συμπεριφορές. Αντ’ αυτού, έγραψε ξεχωριστές σημειώσεις που δεν δημοσιεύθηκαν ποτέ ευρέως.
Η βικτωριανή κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να δεχτεί ότι η φύση δεν συμμορφώνεται με τα ηθικά πρότυπα των ανθρώπων. Οι σημειώσεις του παρέμειναν άγνωστες για σχεδόν έναν αιώνα, μέχρι που το 2012 ανακαλύφθηκαν από ερευνητές της Βρετανικής Ανταρκτικής Έρευνας (British Antarctic Survey).
Ο Ντάγκλας Ράσελ, επιμελητής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, επανεξέτασε τα γραπτά του Λέβικ και δημοσίευσε μια ανάλυση, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά στο κοινό τα ευρήματα του επιστήμονα.
