Μήπως τελικά δεν είναι κακό να είσαι μόνος σου;
Σήμερα είναι η Solitude Day. Μια όχι τόσο γνωστή παγκόσμια ημέρα, που όμως ακουμπά κάτι βαθύ μέσα μας: τη δύναμη του να μένεις μόνος. Όχι από μοναξιά – αλλά από επιλογή. Όχι επειδή κανείς δεν είναι εκεί – αλλά επειδή καμιά φορά έχεις ανάγκη να είσαι μόνο με τον εαυτό σου.
Ζούμε σε μια εποχή που η κοινωνικότητα έχει γίνει υποχρέωση. Είμαστε συνεχώς online, διαθέσιμοι, “παρόντες”. Όμως, όλη αυτή η υπερσύνδεση συχνά μας αποσυνδέει από τον πιο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή μας: εμάς. Και κάπου εδώ έρχεται η Solitude Day να μας θυμίσει κάτι απλό και ανθρώπινο: είναι εντάξει να θες να μείνεις λίγο μόνος σου.
Η μοναχικότητα δεν είναι τιμωρία. Είναι χώρος. Είναι χρόνος. Είναι αυτή η ανάσα που παίρνεις όταν κλείνεις το τηλέφωνο, όταν πατάς pause, όταν περπατάς χωρίς ακουστικά, όταν ακούς τις σκέψεις σου αντί για podcast. Είναι η στιγμή που δεν τρέχεις να απαντήσεις, να ερμηνεύσεις, να εξηγήσεις. Απλώς υπάρχεις. Και αυτή η ύπαρξη, από μόνη της, είναι θεραπευτική.
Οι επιστήμονες λένε ότι η συνειδητή μοναχικότητα βοηθάει στη συγκέντρωση, ενισχύει τη δημιουργικότητα και βελτιώνει την ψυχική ανθεκτικότητα. Εμείς λέμε ότι απλώς σε γειώνει. Σε φέρνει πίσω σε σένα, μακριά από το noise, τις προσδοκίες, τα πρέπει. Και αυτό είναι πολύτιμο.
Σήμερα λοιπόν, ας κάνουμε λίγο χώρο. Ένα ραντεβού με τον εαυτό μας. Ένα τσάι χωρίς παρέα. Ένα χαρτί και ένα μολύβι. Έναν περίπατο χωρίς κατεύθυνση. Δεν χρειάζεται να είναι δραματικό. Αρκεί να είναι αληθινό.
Γιατί στη σιωπή της μοναχικότητας δεν είσαι μόνος. Είσαι με εσένα. Και αυτό είναι αρκετό.
*** Δοκίμασε σήμερα να περάσεις έστω 15 λεπτά χωρίς κινητό, χωρίς μουσική, χωρίς κοινωνικά μέσα. Μόνο εσύ και η σκέψη σου. Και δες πού θα σε πάει.
