Στη Νότια Ιταλία του 1942, σε ένα μικρό χωριό της Καμπανίας, ο Τζάννι Σόλλα στήνει μια τρυφερή και ταυτόχρονα σκληρή ιστορία ενηλικίωσης. Ο μικρός Ντάβιντε, κουτσός από γεννησιμιού του, περνά τις μέρες του ανάμεσα στα γουρούνια που φυλάει — τα μόνα πλάσματα που του δείχνουν σταθερή αγάπη. Στο σπίτι τον περιμένει η βία του πατέρα· στο χωριό, τα πειράγματα των συνομηλίκων. Η μόνη φίλη και σύμμαχος είναι η Τερέζα, ένα κορίτσι που αγαπά το διάβασμα και ονειρεύεται να ξεφύγει από τη μίζερη καθημερινότητα.
Τα πράγματα θα αλλάξουν ριζικά όταν στο χωριό φτάσουν τριάντα έξι Εβραίοι εκτοπισμένοι από τη Νάπολη. Στην αρχή αντιμετωπίζονται με καχυποψία, όμως σύντομα θα αποτελέσουν την αφορμή για ένα μεγάλο ανθρώπινο άνοιγμα — και για μια διαδρομή που θα σημαδέψει τον Ντάβιντε για πάντα.
Ο Σόλλα γράφει με κινηματογραφική ευαισθησία, δημιουργώντας μια ιστορία όπου η αθωότητα συναντά τη βαρβαρότητα της εποχής. Μέσα από τον κόσμο του παιδιού που “ζει στη σκιά”, αλλά μαθαίνει να κοιτάζει το φως, αναδεικνύει τη δύναμη της αλληλεγγύης και της φιλίας σε στιγμές που δοκιμάζεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα που θυμίζει πως η πιο μεγάλη αλλαγή μπορεί να ξεκινήσει από τους πιο αθόρυβους ανθρώπους.
Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ
