Τι είναι η θυσία;

Καλημέρα SayYesser!!!

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα και σκέφτηκα ότι διανύοντας τη Μεγάλη Εβδομάδα καλό είναι να μιλήσουμε για τη θυσία… Ακολουθεί μια ιστορία του Πάνου Τσινόπουλου.

“Τι είναι η θυσία γιαγιά; Ρώτησε η μικρή Μαρία τη γιαγιά της. Η γιαγιά αφού κοίταξε για λίγο μέσα στο χρονοντούλαπο που έχει καλά κλειδωμένο μέσα της γεμάτο με θύμισες σαν θησαυρό, γύρισε και κοίταξε την μικρή Μαρία και σχεδόν δακρύζοντας είπε:

Η θυσία μικρή μου είναι σαν αυτό το κούτσουρο που βλέπεις να καίγεται στο τζάκι. Αυτό που μας φωτίζει, μας ζεσταίνει, ενώ την ίδια στιγμή αυτό αργοπεθαίνει. Το κάνει όμως με χαρά χωρίς να παραπονιέται, χωρίς να πονά, χωρίς να δακρύζει. Γίνεται στάχτη και απλά χάνεται μέσα στον χρόνο, χωρίς ποτέ να κοιτάξει ποιους φώτισε, ποιους ζέστανε αλλά κυρίως δεν περίμενε κανένα ευχαριστώ από κανέναν.

Συγκινημένη η μικρή Μαρία ρώτησε την γιαγιά: Γιαγιά αν καούν όλα τα κούτσουρα τότε ποιος θα μας φωτίζει και θα μας ζεσταίνει; Αυτή τη φορά η γιαγιά χαμογέλασε και αφού της χάιδεψε στοργικά το όμορφα ξανθά της μαλλιά, είπε: αυτό δεν μπορεί ποτέ να γίνει παιδί μου γιατί ο Θεός δεν θα άφηνε ποτέ τον άνθρωπο στο σκοτάδι και στην παγωνιά!

Να δες, φυτρώνουν συνέχεια νέα δέντρα, αρκεί εμείς οι άνθρωποι να τα χρησιμοποιούμε με σύνεση και όχι να φτιάχνουμε σταυρούς επάνω στους οποίους να καρφώνουμε εκείνους που διάλεξε η θεϊκή δύναμη να μας προστατεύουν, χωρίς ποτέ να ζητούν κάποιο αντάλλαγμα. Αυτοί που έρχονται και που όταν φύγουν ευωδιάζουν σαν άρωμα λουλουδιών και δίνουν κουράγιο στις ψυχές των ανθρώπων. Σαν την ευωδία του επιταφίου της Μεγάλης Παρασκευής.”

Tip of the Day: Θυσία είναι η ύψιστη προσφορά κάποιου. Αυτός που θυσιάζεται δεν περιμένει ευχαριστώ από κανέναν, ούτε φυσικά κάποιο αντάλλαγμα, ποτέ! Είναι μια έννοια τόσο βαρυσήμαντη που συνήθως δεν μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε κυριολεκτικά! Τώρα είναι μια καλή ευκαιρία για να αναρωτηθούμε αν υπάρχει κάποιος ή κάτι για το οποίο θα θυσιαζόμασταν… χωρίς να περιμένουμε απολύτως τίποτα φυσικά και χωρίς να ξέρουμε τις συνέπειες της πράξης μας για εμάς τους ίδιους… Τι σκέφτεστε;