Η Νεφέλη Τζεβελέκη πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Εγώ το Ξωτικό» στην Παιδική Σκηνή του «Από Μηχανής» Θεάτρου. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μας μιλάει για το παιδικό θέατρο, για τα ιδανικά Χριστούγεννα και κάνουμε ένα σύντομο ταξίδι στο Παρελθόν, στο Μέλλον και στη Φαντασία!
Μίλησέ μας για την παράσταση «Εγώ το Ξωτικό» στην οποία πρωταγωνιστείς. Τι σε γοητεύει περισσότερο στον χαρακτήρα που υποδύεσαι και πώς τον προσέγγισες;
Υποδύομαι ένα ξωτικό, την Τρουλίσιτη. Πριν ακόμη φτάσουμε στον χαρακτήρα της, αναρωτήθηκα, πώς μπορεί να κινείται ένα ξωτικό; Είναι ένα πλάσμα φαντασίας, είναι εκτός της ανθρώπινης σύμβασης, και αυτό είναι κάτι που σίγουρα με γοητεύει.
Η ιστορία που ξετυλίγεται μπροστά μας, στην Παιδική Σκηνή του «Από Μηχανής» Θεάτρου, είναι χριστουγεννιάτικη. Τι σημαίνουν για σένα τα Χριστούγεννα και πώς ονειρεύεσαι τα πιο μαγικά Χριστούγεννα που θα μπορούσες να ζήσεις;
Με πολλή αγάπη, φωνές και τραγούδια. Τα Χριστούγεννα για εμάς ξεκινούσαν από νωρίς τον Νοέμβριο που στολίζουμε στο σπίτι και φτάνουν μέχρι το οικογενειακό μεσημεριανό τραπέζι ανήμερα. Και νομίζω δεν υπάρχει κάτι πιο μαγικό από αυτό. Ας μην ξεχνάμε όμως ποτέ τους ανθρώπους που αυτές τις τόσο «φωτεινές» μέρες είναι μόνοι τους. Τα κάλαντα ήταν πάντα μια ευκαιρία να τους μεταφέρουμε μια γλυκιά γιορτινή συνθήκη.
Το παιδικό θέατρο έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις από έναν ηθοποιό; Είναι πρόκληση για σένα να παίζεις μπροστά σε λιλιπούτειους θεατές;
Ναι! Είναι πολύ απαιτητικό! Για να κρατήσεις το ενδιαφέρον των παιδιών χρειάζεται πάρα πολλή ενέργεια. Τραγούδια πλαισιωμένα από χορογραφίες και κυρίως απεύθυνση προς τα παιδιά. Νομίζω η μεγαλύτερη πρόκληση είναι αυτή. Η επαφή με τα ίδια τα παιδιά. Οι μικροί θεατές μας είναι πολύ ειλικρινείς! Δεν έχουν φραγμούς στη σκέψη και στην έκφραση. Μπορεί να πουν «βαρέθηκα!», μπορεί να σηκωθούν να χορέψουν! Είναι απρόβλεπτοι. Ειδικά όταν μια παράσταση βασίζεται τόσο στη συμμετοχή τους, είναι λίγο πιο δύσκολο. Πρέπει όταν απαντούν, να μη δημιουργηθεί χάος και κυρίως να είσαι ψύχραιμος, να πάρεις τις απαντήσεις τους και να τις «βάλεις» στη παράσταση ώστε αυτή να συνεχιστεί ομαλά.
Ας ταξιδέψουμε…
στο Παρελθόν...
Όταν ήσουν παιδί η αγαπημένη σου χριστουγεννιάτικη ιστορία ήταν…
Το «Πολικό Εξπρές». Το βλέπαμε μαζί με την αδερφή μου και τον αδερφό μου και
πάντα μα πάντα έκλαιγα.
στο Μέλλον…
Προσγειωνόμαστε στο 2030! Πες μου ένα πράγμα που θα ήθελες να σου έχει συμβεί
μέχρι τότε…
Το 2030 μου φαίνεται πάρα πολύ μακριά! Θέλω πολύ να έχω κάνει τον γύρο της Ευρώπης με τρένο και να έχω παρακολουθήσει σεμινάρια θεάτρου στο εξωτερικό. Εκτός από αυτά, θα ήθελα πολύ η κοινωνία να είναι πολύ πιο μπροστά από την κατάσταση που επικρατεί τώρα.
στη Φαντασία…
Αν σε μεταμορφώναμε σε μία υπερηρωίδα, πώς σε φαντάζεσαι; Τι χαρακτηριστικά
και ποιες υπερδυνάμεις θα ήθελες να έχεις;
Θα ήθελα να είμαι κάτι κοντά σε Αμαζόνα. Σαν την Wonder Woman. Εκτός από το ότι είναι από τις πρώτες γυναίκες υπέρ-ηρωίδες, επιβιώνει στη φύση, είναι πολύ δυνατή μαχήτρια, ακροβάτισσα, έχει φοβερά αντανακλαστικά και έχει την ικανότητα να επουλώνει πληγές και να βλέπει την αλήθεια.
