Καλημέρα αγαπημένοι μου SayYessers!!!
Άρθρου συνέχεια και ας δούμε και τους υπόλοιπους τρόπους ώστε να καταλάβουμε εγκαίρως αν το παιδί μας είναι πιθανός ναρκισσιστής. Αν δε μας διάβασες χθες, που δε νομιζω, μπορείς να βρεις το πρώτο μέρος εδώ.
- Να κάνουμε κεκαλυμμένα κοπλιμέντα
Είναι φυσιολογικό τα παιδιά να αναζητούν συνεχώς την έγκριση και την προσοχή από τους γονείς τους. Αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο να λέμε σε ένα παιδί συνέχεια ότι είναι το πιο όμορφο και το πιο έξυπνο στην τάξη του και να του λέμε ότι κάτι το κάνει σωστά, ενώ αντίθετα τα υπόλοιπα παιδιά πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο για να τα καταφέρουν. Ο έπαινος βοηθάει πολύ στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης του παιδιού, αλλά πρέπει να τον χρησιμοποιούμε με φειδώ, καθώς ο υπερβολικός έπαινος μπορεί να είναι αντιπαραγωγικός.
Παράδειγμα: αντί να πούμε ότι είσαι το πιο έξυπνο παιδί στην τάξη σου, ας πούμε μπράβο σου σε παρατηρώ και βλέπω ότι μελετάς πολύ σωστα, θα τα καταφέρεις, είμαι σίγουρος!
- Βάζουμε πάντα τα όριά μας
Παράδειγμα: Όταν προειδοποιούμε το παιδί μας για κάτι άσχημο που κάνει και το προϊδεάζουμε πως θα έχει κυρώσεις γι’ αυτό, επιβάλλεται να κρατάμε τον λόγο μας, όσο και αν μας στενοχωρεί αυτό.
- Δεν τα συγκρίνουμε
Τα ναρκισσιστικά άτομα πρέπει να αισθάνονται καλύτερα από τους άλλους. Εκεί έγκειται η σημασία να μάθουν τα παιδιά μας ότι η αξία τους δεν εξαρτάται από τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες των ανθρώπων γύρω τους, αλλά από τις δικές τους προσπάθειες. Δεν πρέπει να τροφοδοτούμε αυτού του είδους τη συμπεριφορά συγκρίνοντας τα παιδιά μας μεταξύ τους ή με φίλους και συγγενείς.
Παράδειγμα: είναι λάθος να πεις “αγάπη μου είσαι τόσο καλή χορεύτρια, πολύ καλύτερη από την ξαδέρφη σου”, ενώ είναι προτιμότερο απλά να επαινέσεις αποκλειστικά εκείνη “αγάπη μου είσαι τόσο καλή χορεύτρια!”.
- Δεν τους αφήνουμε κανένα περιθώριο να έχουν αμφιβολίες για το πόσο τα αγαπάμε
